Odmiana imienia Prymka przez przypadki

Prymka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Prymka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Prymki

Celownik
(komu? czemu?):Prymce

Biernik
(kogo? co?):Prymkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Prymką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Prymce

Wołacz
(hej!):Prymko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
PrymkaAutorem niniejszego tekstu jest Prymka.
Prymka chce pójść ze mną na spacer.
Ja i Prymka nie wiedziałyśmy, co robić.
Prymka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Prymka tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
PrymkiTata Prymki opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Przedwczoraj były urodziny Prymki.
Postanowiłam zadzwonić do Prymki.
Szkoda że Prymki prawie że w ogóle nie ma.
Rozalia podeszła do Prymki.

Celownik:
(komu? czemu?)
PrymceCo tej Prymce po głowie chodzi?
Mama przyznała rację Prymce.
Zerwał jabłko i podał je Prymce.
Musiałam się zwierzyć Prymce.
Prymce udało się usłyszeć tylko parę słów.

Biernik:
(kogo? co?)
PrymkęLubię Prymkę.
Spojrzał na Prymkę i uśmiechnął się.
Patrzę na Prymkę i nic nie rozumiem.
Postaram się namówić Prymkę na spacer.
Prymkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
PrymkąIdę na spacer z Prymką.
Rozmawiam z Prymką.
Kasia z Prymką mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Pracuję razem z Prymką.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Prymką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
PrymceMuszę Ci powiedzieć prawdę o Prymce.
Pamiętajmy o Prymce i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Prymce.
Przynajmniej tak myślał tata o Prymce.
Kiedyś chciałam napisać o Prymce.

Wołacz:
(hej!)
PrymkoCześć Prymko!
Prymko! Wróć do mnie!
Dobranoc Prymko!
Dziękuję Prymko za rozmowę!
Gdzie jesteś Prymko!?