Odmiana imienia Pryma przez przypadki

Pryma imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Pryma

Dopełniacz
(kogo? czego?):Prymy

Celownik
(komu? czemu?):Prymie

Biernik
(kogo? co?):Prymę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Prymą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Prymie

Wołacz
(hej!):Prymo!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
PrymaNa drugie imię mam Pryma.
Moje drugie imię to właśnie Pryma.
Pryma chce pójść ze mną na spacer.
Dla mnie było już jasne, ze Pryma umiera.
Autorem artykułu jest Pryma.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
PrymyTata Prymy opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Prymy.
Tata Prymy poszedł otworzyć drzwi.
Od razu zobaczyła ich mama Prymy.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Prymy.

Celownik:
(komu? czemu?)
PrymieZszedłem z drogi Prymie i usiadłem w fotelu.
Chciałam szybko pochwalić się Prymie.
Co tej Prymie po głowie chodzi?
Prymie udało się usłyszeć tylko parę słów.
Nie wiem, co powiedzieć Prymie.

Biernik:
(kogo? co?)
PrymęPoszłam dalej i wtedy poznałam Prymę.
Przed sesją zapytałam Prymę co lubi.
Oszołomienie spadło teraz na Prymę i na moment odebrało mu wigor.
Zdjęcie przesłane przez Prymę.
Spojrzał na Prymę z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
PrymąPracuję z Prymą.
Razem z Prymą przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Karolina miała się spotkać z Prymą przed szkołą.
Zostanę tu tylko z Prymą i chłopakami.
Siedzieliśmy z Prymą na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
PrymieDzisiaj chciałam napisać o Prymie.
Wczoraj wspomniałam o Prymie z moim tatą.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Prymie.
Więcej o Prymie znajdziecie na naszej stronie.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Prymie.

Wołacz:
(hej!)
PrymoDziękuję Prymo za rozmowę!
Gdzie jesteś Prymo!?
Dzień dobry Prymo!
Prymo! Wróć do mnie!
Hej Prymo!