Odmiana imienia Żania przez przypadki

Żania imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Żania

Dopełniacz
(kogo? czego?):Żani

Celownik
(komu? czemu?):Żani

Biernik
(kogo? co?):Żanię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Żanią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Żani

Wołacz
(hej!):Żaniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ŻaniaDla mnie było już jasne, ze Żania umiera.
Żania chce pójść ze mną na spacer.
Żania nie umie śpiewać.
W domu Żania często urządza rodzicom pokazy mody.
Jutro Żania wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ŻaniPrzyglądałam się dłoniom Żani.
Prosimy o pomoc dla Żani.
Nie lubię Żani.
Serce Żani stanęło na moment.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Żani.

Celownik:
(komu? czemu?)
ŻaniDzięki Żani mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Tego Żani było już za wiele.
Oczywiście każdy przyzna rację Żani.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Żani.
Zszedłem z drogi Żani i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
ŻanięKacper patrzył na Żanię ze zdumieniem.
Lubię Żanię.
W końcu obudzili Żanię, żeby ich ratował.
Zdjęcie przesłane przez Żanię.
Patrzy na Żanię wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ŻaniąDorota spotkała się z Żanią.
Idę na spacer z Żanią.
Wczoraj wracamy z Żanią od lekarza.
Zostanę tu tylko z Żanią i chłopakami.
Obie z Żanią miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ŻaniTo jest pieśń o Żani.
A o Żani to i słowa rzec nie umiał.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Żani.
A przecież nikt inaczej o Żani nie pisał.
Ten wiersz jest o Żani.

Wołacz:
(hej!)
ŻaniuDzień dobry Żaniu!
Witaj Żaniu!
Dobranoc Żaniu!
Gdzie jesteś Żaniu!?
Dziękuję Żaniu za rozmowę!