Odmiana imienia Zysławka przez przypadki

Zysławka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Zysławka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Zysławki

Celownik
(komu? czemu?):Zysławce

Biernik
(kogo? co?):Zysławkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Zysławką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Zysławce

Wołacz
(hej!):Zysławko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ZysławkaAutorem niniejszego tekstu jest Zysławka.
Zysławka wraca do domu.
Dla mnie było już jasne, ze Zysławka umiera.
Jak już wiecie mam na imię Zysławka.
Zysławka nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ZysławkiRodzina Zysławki wyprowadziła się.
W słuchawce usłyszałam głos Zysławki.
Od razu zobaczyła ich mama Zysławki.
Przedwczoraj były urodziny Zysławki.
Pożyczę od Zysławki samochód i możemy jechać.

Celownik:
(komu? czemu?)
ZysławceZysławce wpadły w ucho słowa piosenki.
Tego Zysławce było już za wiele.
Korzysta z okazji, by wyznać Zysławce miłość.
Coś muszę Zysławce powiedzieć, stoi i czeka.
Zysławce udało się usłyszeć tylko parę słów.

Biernik:
(kogo? co?)
ZysławkęNieśmiało gładzi Zysławkę po włosach.
Postaram się namówić Zysławkę na spacer.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Zysławkę bardzo przyjaźnie.
W końcu obudzili Zysławkę, żeby ich ratował.
Zysławkę zaczęło to nieco irytować.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ZysławkąJa z Zysławką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Pracuję razem z Zysławką.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Zysławką.
Wczoraj wracamy z Zysławką od lekarza.
Zginął w pojedynku z Zysławką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ZysławceMyślałam cały czas tylko o Zysławce.
W powrotnej drodze myślał o Zysławce.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Zysławce.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Zysławce.
Na naszym portalu dowiesz się wszystkiego o Zysławce.

Wołacz:
(hej!)
ZysławkoZysławko! Wróć do mnie!
Zysławko! Gdzie jesteś?
Zysławko! Uważaj!
Dzień dobry Zysławko!
Hej Zysławko!