Odmiana imienia Zybart przez przypadki

Zybart imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Zybart

Dopełniacz
(kogo? czego?):Zybarta

Celownik
(komu? czemu?):Zybartowi

Biernik
(kogo? co?):Zybarta

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Zybartem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Zybarcie

Wołacz
(hej!):Zybarcie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ZybartZybart odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Zybart.
Autorem niniejszego tekstu jest Zybart.
Ma na imię Zybart.
Dziś Zybart ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ZybartaNajbardziej polubiłam ojca Zybarta.
Tata Zybarta poszedł otworzyć drzwi.
Przez cały dzień czułam wzrok Zybarta na sobie.
Przed sobą ujrzałam rękę Zybarta.
Nie lubię Zybarta.

Celownik:
(komu? czemu?)
ZybartowiDzięki Zybartowi święta nabrały nowego wymiaru.
Zybartowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Mama przyznała rację Zybartowi.
Daję Zybartowi, to co najlepsze we mnie.
Mam nadzieję, że Zybartowi również się podoba.

Biernik:
(kogo? co?)
ZybartaOszołomienie spadło teraz na Zybarta i na moment odebrało mu wigor.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Zybarta.
Spojrzałam na Zybarta.
O jego personalia miałam spytać Zybarta prywatnie.
Sierżant wpatrywał się w Zybarta jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ZybartemKarolina miała się spotkać z Zybartem przed szkołą.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Zybartem.
Sprzątam pokój z Zybartem.
Ja z Zybartem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Refleksyjnie po spotkaniu z Zybartem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ZybarcieA przecież nikt inaczej o Zybarcie nie pisał.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Zybarcie.
Nie wspomniałem na początku o Zybarcie.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Zybarcie.
Pamiętam o Zybarcie.

Wołacz:
(hej!)
ZybarcieWitaj Zybarcie!
Dobranoc Zybarcie!
Gdzie jesteś Zybarcie!?
Dzień dobry Zybarcie!
Zybarcie! Gdzie jesteś?