Odmiana imienia Zuzka przez przypadki

Zuzka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Zuzka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Zuzki

Celownik
(komu? czemu?):Zuzce

Biernik
(kogo? co?):Zuzkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Zuzką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Zuzce

Wołacz
(hej!):Zuzko!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Zuzki

Dopełniacz
(kogo? czego?):Zuzek

Celownik
(komu? czemu?):Zuzkom

Biernik
(kogo? co?):Zuzki

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Zuzkami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Zuzkach

Wołacz
(hej!):Zuzki!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ZuzkaJeśli jednak przegrasz, Zuzka zostaje z nami.
Zuzka tego nie widzi.
Dziś Zuzka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Zuzka chce pójść ze mną na spacer.
Ja i Zuzka nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ZuzkiSerce Zuzki stanęło na moment.
Dla Zuzki ten pies jest naprawdę bezcenny.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Zuzki.
Najbardziej polubiłam ojca Zuzki.
Rozalia podeszła do Zuzki.

Celownik:
(komu? czemu?)
ZuzceZuzce wpadły w ucho słowa piosenki.
Przyglądam się Zuzce.
Dzięki Zuzce mamy kolejny artykuł po polsku.
Zaproponowałem Zuzce dwa tematy.
Oczywiście każdy przyzna rację Zuzce.

Biernik:
(kogo? co?)
ZuzkęCałość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Zuzkę.
Zuzkę zaczęło to nieco irytować.
Spojrzał na Zuzkę i uśmiechnął się.
Obserwuję Zuzkę bardzo uważnie.
Na Zuzkę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ZuzkąA sytuacja z Zuzką rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Zginął w pojedynku z Zuzką.
Rozmawiam z Zuzką.
Jadę na wycieczkę razem z Zuzką.
Ja z Zuzką chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ZuzceNa pewno słyszałyście o Zuzce.
Piszę o Zuzce.
Kto dziś pamięta o Zuzce.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Zuzce.
A o Zuzce to i słowa rzec nie umiał.

Wołacz:
(hej!)
ZuzkoZuzko! Uważaj!
Dobranoc Zuzko!
Zuzko! Gdzie jesteś?
Dziękuję Zuzko za rozmowę!
Dzień dobry Zuzko!