Odmiana imienia Zulka przez przypadki

Zulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Zulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Zulki

Celownik
(komu? czemu?):Zulce

Biernik
(kogo? co?):Zulkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Zulką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Zulce

Wołacz
(hej!):Zulko!

Przykłady odmiany imienia Zulka” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Zulka

Zulka chce pójść ze mną na spacer.
Ma na imię Zulka.
Mam na imię Zulka.
Zulka tego nie widzi.
Zulka nie umie śpiewać.

Dopełniacz (kogo? czego?): Zulki

Uroda Zulki miała potężną moc.
Nie ma Zulki.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Zulki.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Zulki.
Postanowiłam zadzwonić do Zulki i chłopaków.

Celownik (komu? czemu?): Zulce

Daję Zulce, to co najlepsze we mnie.
Zerwał jabłko i podał je Zulce.
Ja na pewno przekaże swój procent Zulce.
Mam nadzieję, że Zulce również się podoba.
Coś muszę Zulce powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik (kogo? co?): Zulkę

Spojrzałam na Zulkę jak dopisuje kolejne literki.
Na Zulkę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Zulkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Zulkę bardzo przyjaźnie.
Spojrzałam na Zulkę.

Narzędnik (z kim? z czym?): Zulką

Siedzieliśmy z Zulką przy basenie.
Ja z Zulką chcemy się przebrać za wampiry.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Zulką.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Zulką.
Sprzątam pokój z Zulką.

Miejscownik (o kim? o czym?): Zulce

Mamrotał coś o Zulce, gdy podtrzymywał się ściany.
Marzę o Zulce.
A o Zulce to i słowa rzec nie umiał.
Myślał o Zulce i o swoim życiu.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Zulce.

Wołacz (hej!): Zulko

Zulko! Gdzie jesteś?
Dobranoc Zulko!
Witaj Zulko!
Gdzie jesteś Zulko!?
Zulko! Uważaj!