Odmiana imienia Zuleczka przez przypadki

Zuleczka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Zuleczka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Zuleczki

Celownik
(komu? czemu?):Zuleczce

Biernik
(kogo? co?):Zuleczkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Zuleczką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Zuleczce

Wołacz
(hej!):Zuleczko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ZuleczkaMoje drugie imię to właśnie Zuleczka.
Jak już wiecie mam na imię Zuleczka.
Na drugie imię mam Zuleczka.
Zuleczka wraca do domu.
Dobrze, że Zuleczka grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ZuleczkiPowiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Zuleczki.
Tata Zuleczki sam opatrzył mi nogę.
Nie ma Zuleczki.
Tym razem prezentujemy wystawę Zuleczki.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Zuleczki słychać.

Celownik:
(komu? czemu?)
ZuleczceTego Zuleczce było już za wiele.
Oczywiście każdy przyzna rację Zuleczce.
Zostawiam Zuleczce karteczkę i już mnie nie ma.
Przyglądam się Zuleczce.
Zszedłem z drogi Zuleczce i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
ZuleczkęDoprowadził tym Zuleczkę do stanu bliskiego apopleksji.
Widzę Zuleczkę.
Spojrzała na Zuleczkę jeszcze raz.
Zuleczkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Na Zuleczkę spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ZuleczkąByliśmy z Zuleczką na jarmarku.
Wieczorem z Zuleczką znowu idziemy na spacer.
Siedzieliśmy z Zuleczką na ławce w parku.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Zuleczką.
Ja z Zuleczką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ZuleczceNie wspomniałem na początku o Zuleczce.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Zuleczce.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Zuleczce.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Zuleczce.
Ten wiersz jest o Zuleczce.

Wołacz:
(hej!)
ZuleczkoGdzie jesteś Zuleczko!?
Dziękuję Zuleczko za rozmowę!
Zuleczko! Wróć do mnie!
Witaj Zuleczko!
Dobry wieczór Zuleczko!