Odmiana imienia Zorian przez przypadki

Zorian imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Zorian

Dopełniacz
(kogo? czego?):Zoriana

Celownik
(komu? czemu?):Zorianowi

Biernik
(kogo? co?):Zoriana

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Zorianem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Zorianie

Wołacz
(hej!):Zorianie!

Przykłady odmiany imienia Zorian” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Zorian

Autorem artykułu jest Zorian.
Na drugie imię mam Zorian.
Dziś Zorian ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Zorian nie umie grać na gitarze.
Moje drugie imię to właśnie Zorian.

Dopełniacz (kogo? czego?): Zoriana

Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Zoriana słychać.
Rodzina Zoriana wyprowadziła się.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Zoriana.
Od razu zobaczyła ich mama Zoriana.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Zoriana.

Celownik (komu? czemu?): Zorianowi

Dopiero teraz zrozumiałem, że Zorianowi coś się stało.
Przyglądam się Zorianowi.
Oddaję Zorianowi list.
Napisałem wiersz dzięki Zorianowi.
Zszedłem z drogi Zorianowi i usiadłem w fotelu.

Biernik (kogo? co?): Zoriana

Spojrzałam na Zoriana jak dopisuje kolejne literki.
Nieśmiało gładzi Zoriana po włosach.
Na Zoriana moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Spojrzałam na Zoriana.
Spoglądam na Zoriana.

Narzędnik (z kim? z czym?): Zorianem

Siedzieliśmy z Zorianem przy basenie.
Ja z Zorianem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Ja z Zorianem chcemy się przebrać za wampiry.
Sprzątam pokój z Zorianem.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Zorianem.

Miejscownik (o kim? o czym?): Zorianie

Ten wiersz jest o Zorianie.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Zorianie.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Zorianie.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Zorianie.
Myślał o Zorianie i o swoim życiu.

Wołacz (hej!): Zorianie

Gdzie jesteś Zorianie!?
Dobry wieczór Zorianie!
Zorianie! Wróć do mnie!
Zorianie! Gdzie jesteś?
Witaj Zorianie!