Odmiana imienia Znamir przez przypadki

Znamir imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Znamir

Dopełniacz
(kogo? czego?):Znamira

Celownik
(komu? czemu?):Znamirowi

Biernik
(kogo? co?):Znamira

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Znamirem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Znamirze

Wołacz
(hej!):Znamirze!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ZnamirAutorem artykułu jest Znamir.
Znamir wraca do domu.
Znamir chce pójść ze mną na spacer.
Znamir nie umie grać na gitarze.
Za chwilę wróci Znamir z lasu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ZnamiraPostanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Znamira.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Znamira.
Najbardziej polubiłam ojca Znamira.
Pożyczę od Znamira samochód i możemy jechać.
Zaproszenia na urodziny Znamira są gotowe.

Celownik:
(komu? czemu?)
ZnamirowiOpowiadam Znamirowi o swoich zainteresowaniach.
Znamirowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Nie wiem, co powiedzieć Znamirowi.
Zszedłem z drogi Znamirowi i usiadłem w fotelu.
Proszę Znamirowi nie dokuczać!

Biernik:
(kogo? co?)
ZnamiraZdjęcie przesłane przez Znamira.
Spoglądam na Znamira.
Widzę Znamira.
Spojrzał na Znamira i uśmiechnął się.
Znamira znalazłam w recepcji hotelu.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ZnamiremZostanę tu tylko ze Znamirem i chłopakami.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy ze Znamirem.
Wieczorem ze Znamirem znowu idziemy na spacer.
Rozmawiam ze Znamirem.
Zostaliśmy ze Znamirem w salonie sami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ZnamirzeMarzę o Znamirze.
Chciałbym być teraz przy Znamirze.
Piszę o Znamirze.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Znamirze.
Myślał o Znamirze i o swoim życiu.

Wołacz:
(hej!)
ZnamirzeZnamirze! Uważaj!
Dzień dobry Znamirze!
Hej Znamirze!
Cześć Znamirze!
Dobranoc Znamirze!