Odmiana imienia Zenonka przez przypadki

Zenonka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Zenonka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Zenonki

Celownik
(komu? czemu?):Zenonce

Biernik
(kogo? co?):Zenonkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Zenonką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Zenonce

Wołacz
(hej!):Zenonko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ZenonkaMoje drugie imię to właśnie Zenonka.
Zenonka nie umie grać na gitarze.
Dobrze, że Zenonka grzecznie śpi.
Dla mnie było już jasne, ze Zenonka umiera.
Zenonka ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ZenonkiDzisiaj wyruszyliśmy do domu Zenonki.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Zenonki.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Zenonki.
Ręka Zenonki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Szkoda że Zenonki prawie że w ogóle nie ma.

Celownik:
(komu? czemu?)
ZenonceZenonce włosy stanęły dęba na głowie.
Musiałam się zwierzyć Zenonce.
Zszedłem z drogi Zenonce i usiadłem w fotelu.
Kto wie, może Zenonce wyjdzie do na dobre.
Przyglądam się Zenonce.

Biernik:
(kogo? co?)
ZenonkęKacper patrzył na Zenonkę ze zdumieniem.
Chwyciła Zenonkę za rękaw płaszcza.
Spojrzałam na Zenonkę.
Czekałam na Zenonkę w kawiarni.
Spojrzała na Zenonkę jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ZenonkąDorota spotkała się z Zenonką.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Zenonką.
Sprzątam pokój z Zenonką.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Zenonką na krytym basenie.
Siedzieliśmy z Zenonką na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ZenonceNaszą piosenkę pisali z myślą o Zenonce.
Chciałbym być teraz przy Zenonce.
Warto także pomyśleć chwilę o Zenonce.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Zenonce.
Powiedz mi, co myślisz o Zenonce.

Wołacz:
(hej!)
ZenonkoZenonko! Wróć do mnie!
Dziękuję Zenonko za rozmowę!
Zenonko! Gdzie jesteś?
Zenonko! Uważaj!
Cześć Zenonko!