Odmiana imienia Zenobka przez przypadki

Zenobka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Zenobka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Zenobki

Celownik
(komu? czemu?):Zenobce

Biernik
(kogo? co?):Zenobkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Zenobką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Zenobce

Wołacz
(hej!):Zenobko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ZenobkaZenobka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Dla mnie było już jasne, ze Zenobka umiera.
Mam na imię Zenobka.
Zenobka wraca do domu.
Dziś Zenobka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ZenobkiPostanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Zenobki.
Przyglądałam się dłoniom Zenobki.
W słuchawce usłyszałam głos Zenobki.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Zenobki słychać.
Póki co dodaję zdjęcia Zenobki z wakacji.

Celownik:
(komu? czemu?)
ZenobceZenobce oczy błyszczą.
Daję Zenobce, to co najlepsze we mnie.
Powiedz wszystkim i Zenobce, że nic mi nie jest.
Oczywiście każdy przyzna rację Zenobce.
Mama przyznała rację Zenobce.

Biernik:
(kogo? co?)
ZenobkęDoprowadził tym Zenobkę do stanu bliskiego apopleksji.
Widziałem dzisiaj Zenobkę z mojej klasy.
Spoglądam na Zenobkę.
Kacper patrzył na Zenobkę ze zdumieniem.
Przed wejściem spotkaliśmy Zenobkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ZenobkąByliśmy z Zenobką na jarmarku.
Wymyśliłam z Zenobką nową zabawę.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Zenobką.
Dorota spotkała się z Zenobką.
Razem z Zenobką wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ZenobceZapraszam na film dokumentalny o Zenobce.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Zenobce.
No a teraz trochę więcej o Zenobce.
Pamiętam o Zenobce.
Warto także pomyśleć chwilę o Zenobce.

Wołacz:
(hej!)
ZenobkoCześć Zenobko!
Zenobko! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Zenobko!
Dobry wieczór Zenobko!
Dziękuję Zenobko za rozmowę!