Odmiana imienia Zenit przez przypadki

Zenit imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Zenit

Dopełniacz
(kogo? czego?):Zenita

Celownik
(komu? czemu?):Zenitowi

Biernik
(kogo? co?):Zenita

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Zenitem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Zenicie

Wołacz
(hej!):Zenicie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ZenitDopiero do mnie dotarło, że Zenit już tu jest.
Mam na imię Zenit.
Autorem niniejszego tekstu jest Zenit.
Zenit odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
W domu Zenit często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ZenitaPożyczę od Zenita samochód i możemy jechać.
Specjalnością Zenita jest jazda na koniu.
Wysyłam list do Zenita.
W słuchawce usłyszałam głos Zenita.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Zenita.

Celownik:
(komu? czemu?)
ZenitowiTego Zenitowi było już za wiele.
Zenitowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Coś muszę Zenitowi powiedzieć, stoi i czeka.
Zostawiam Zenitowi karteczkę i już mnie nie ma.
Mam nadzieję, że Zenitowi również się podoba.

Biernik:
(kogo? co?)
ZenitaO jego personalia miałam spytać Zenita prywatnie.
Zenita natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Patrzył na Zenita wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Spoglądam na Zenita.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Zenita.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ZenitemJa z Zenitem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Zenitem.
Obie z Zenitem postawiłyśmy na zmiany.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Zenitem.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Zenitem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ZenicieNaszą piosenkę pisali z myślą o Zenicie.
Kto dziś pamięta o Zenicie.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Zenicie.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Zenicie.
Przygotowuje książkę o Zenicie.

Wołacz:
(hej!)
ZenicieDobranoc Zenicie!
Gdzie jesteś Zenicie!?
Cześć Zenicie!
Zenicie! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Zenicie!