Odmiana imienia Zefa przez przypadki

Zefa imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Zefa

Dopełniacz
(kogo? czego?):Zefy

Celownik
(komu? czemu?):Zefie

Biernik
(kogo? co?):Zefę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Zefą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Zefie

Wołacz
(hej!):Zefo!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ZefaPierwszą osobą którą zobaczyłem była Zefa.
Dopiero do mnie dotarło, że Zefa już tu jest.
Za chwilę wróci Zefa z lasu.
Ja i Zefa nie wiedziałyśmy, co robić.
Zefa ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ZefyTato Zefy produkował abażury.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Zefy.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Zefy.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Zefy słychać.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Zefy.

Celownik:
(komu? czemu?)
ZefieNie wiem, co powiedzieć Zefie.
Musiałam się zwierzyć Zefie.
Opowiadam Zefie o swoich zainteresowaniach.
Mama przyznała rację Zefie.
Rozalia z troską przyglądała się Zefie.

Biernik:
(kogo? co?)
ZefęPrzed wejściem spotkaliśmy Zefę.
Przyniesiona przez Zefę kawa okazała się tą nieco gorszą.
Obserwuję Zefę bardzo uważnie.
Postaram się namówić Zefę na spacer.
Oszołomienie spadło teraz na Zefę i na moment odebrało mu wigor.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ZefąRazem z Zefą wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Razem z Zefą zrobiłyśmy obiad.
Jadę na wycieczkę razem z Zefą.
Pracuję razem z Zefą.
Karolina miała się spotkać z Zefą przed szkołą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ZefiePrzygotowuje książkę o Zefie.
Dobrze, że wspomniałeś o Zefie.
Chciałbym być teraz przy Zefie.
Wczoraj wspomniałam o Zefie z moim tatą.
No a teraz trochę więcej o Zefie.

Wołacz:
(hej!)
ZefoDziękuję Zefo za rozmowę!
Cześć Zefo!
Dobry wieczór Zefo!
Zefo! Gdzie jesteś?
Hej Zefo!