Odmiana imienia Zduś przez przypadki

Zduś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Zduś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Zdusia

Celownik
(komu? czemu?):Zdusiowi

Biernik
(kogo? co?):Zdusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Zdusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Zdusiu

Wołacz
(hej!):Zdusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ZduśDopiero do mnie dotarło, że Zduś już tu jest.
Dobrze, że Zduś grzecznie śpi.
Zduś chce pójść ze mną na spacer.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Zduś.
Jak już wiecie mam na imię Zduś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ZdusiaUroda Zdusia miała potężną moc.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Zdusia.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Zdusia.
Ręka Zdusia uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Przedwczoraj były urodziny Zdusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
ZdusiowiOczywiście każdy przyzna rację Zdusiowi.
Korzysta z okazji, by wyznać Zdusiowi miłość.
Opowiadam Zdusiowi o swoich zainteresowaniach.
Przyglądam się Zdusiowi.
Dzięki Zdusiowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.

Biernik:
(kogo? co?)
ZdusiaSpojrzała na Zdusia jeszcze raz.
Spojrzałam na Zdusia jak dopisuje kolejne literki.
Na Zdusia spłynęła niewymowna ulga.
Kacper patrzył na Zdusia ze zdumieniem.
Postaram się namówić Zdusia na spacer.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ZdusiemSiedzieliśmy ze Zdusiem na ławce w parku.
Siedzieliśmy ze Zdusiem przy basenie.
Ja ze Zdusiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Dorota spotkała się ze Zdusiem.
Pracuję razem ze Zdusiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ZdusiuMyślał o Zdusiu i o swoim życiu.
Przygotowuje książkę o Zdusiu.
Na pewno słyszałyście o Zdusiu.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Zdusiu.
Pamiętajmy o Zdusiu i jej rodzinie.

Wołacz:
(hej!)
ZdusiuDzień dobry Zdusiu!
Zdusiu! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Zdusiu!?
Hej Zdusiu!
Witaj Zdusiu!