Odmiana imienia Zdrawko przez przypadki

Zdrawko imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Zdrawko

Dopełniacz
(kogo? czego?):Zdrawka

Celownik
(komu? czemu?):Zdrawkowi

Biernik
(kogo? co?):Zdrawka

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Zdrawkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Zdrawku

Wołacz
(hej!):Zdrawku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ZdrawkoZdrawko ma katar i źle się czuje.
Moje drugie imię to właśnie Zdrawko.
Ma na imię Zdrawko.
Jutro Zdrawko wyjdzie ze szpitala.
Dopiero do mnie dotarło, że Zdrawko już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ZdrawkaZdrawka siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Zostało sto dni do narodzin Zdrawka.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Zdrawka.
Szkoda że Zdrawka prawie że w ogóle nie ma.
Jadę do Zdrawka.

Celownik:
(komu? czemu?)
ZdrawkowiMama przyznała rację Zdrawkowi.
Rozalia z troską przyglądała się Zdrawkowi.
Zdrawkowi włosy stanęły dęba na głowie.
Chciałam szybko pochwalić się Zdrawkowi.
Tego Zdrawkowi było już za wiele.

Biernik:
(kogo? co?)
ZdrawkaCzekałam na Zdrawka w kawiarni.
Podchodzi, całuje Zdrawka i idzie do wyjścia.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Zdrawka.
Zdrawka znalazłam w recepcji hotelu.
Na Zdrawka spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ZdrawkiemByliśmy wczoraj pierwszy raz ze Zdrawkiem na krytym basenie.
Oboje ze Zdrawkiem wybuchliśmy śmiechem.
A sytuacja ze Zdrawkiem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Zostaliśmy ze Zdrawkiem w salonie sami.
Ja ze Zdrawkiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ZdrawkuAnna sama już nie wie, co myśleć o Zdrawku.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Zdrawku.
Chciałbym być teraz przy Zdrawku.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Zdrawku.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Zdrawku.

Wołacz:
(hej!)
ZdrawkuGdzie jesteś Zdrawku!?
Dziękuję Zdrawku za rozmowę!
Zdrawku! Uważaj!
Dobry wieczór Zdrawku!
Witaj Zdrawku!