Odmiana imienia Zbrosławcio przez przypadki

Zbrosławcio imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Zbrosławcio

Dopełniacz
(kogo? czego?):Zbrosławcia

Celownik
(komu? czemu?):Zbrosławciowi

Biernik
(kogo? co?):Zbrosławcia

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Zbrosławciem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Zbrosławciu

Wołacz
(hej!):Zbrosławciu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ZbrosławcioGdzie jest Zbrosławcio?
Za chwilę wróci Zbrosławcio z lasu.
Ma na imię Zbrosławcio.
Autorem niniejszego tekstu jest Zbrosławcio.
Ja i Zbrosławcio nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ZbrosławciaNa korytarzu blisko pokoju Zbrosławcia stało kilka osób.
Rozalia podeszła do Zbrosławcia.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Zbrosławcia.
Tata Zbrosławcia opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Zbrosławcia.

Celownik:
(komu? czemu?)
ZbrosławciowiTen nie pozostał dłużny Zbrosławciowi.
Co tej Zbrosławciowi po głowie chodzi?
Tym razem nie damy Zbrosławciowi dojść do głosu.
Opowiadam Zbrosławciowi o swoich zainteresowaniach.
Dzięki Zbrosławciowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.

Biernik:
(kogo? co?)
ZbrosławciaSpojrzałam na Zbrosławcia.
Doprowadził tym Zbrosławcia do stanu bliskiego apopleksji.
Sierżant wpatrywał się w Zbrosławcia jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Spojrzałem znacząco na Zbrosławcia.
Spojrzał na Zbrosławcia z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ZbrosławciemSprzątam pokój ze Zbrosławciem.
Byliśmy ze Zbrosławciem na jarmarku.
Refleksyjnie po spotkaniu ze Zbrosławciem.
Śpiewam ze Zbrosławciem.
Siedzieliśmy ze Zbrosławciem na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ZbrosławciuW powrotnej drodze myślał o Zbrosławciu.
Myślał o Zbrosławciu i o swoim życiu.
Na koniec parę słów o Zbrosławciu.
Śpiewam o Zbrosławciu.
To jest pieśń o Zbrosławciu.

Wołacz:
(hej!)
ZbrosławciuZbrosławciu! Uważaj!
Dobranoc Zbrosławciu!
Cześć Zbrosławciu!
Dobry wieczór Zbrosławciu!
Hej Zbrosławciu!