Odmiana imienia Wyszebor przez przypadki

Wyszebor imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wyszebor

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wyszebora

Celownik
(komu? czemu?):Wyszeborowi

Biernik
(kogo? co?):Wyszebora

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wyszeborem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wyszeborze

Wołacz
(hej!):Wyszeborze!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WyszeborJak już wiecie mam na imię Wyszebor.
Dobrze, że Wyszebor grzecznie śpi.
Jeśli jednak przegrasz, Wyszebor zostaje z nami.
Dla mnie było już jasne, ze Wyszebor umiera.
Gdzie jest Wyszebor?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WyszeboraPostawa Wyszebora była zupełnie inna.
Wysyłam list do Wyszebora.
Nie ma Wyszebora.
Tymczasem zauważyłam wpis Wyszebora kilka dni temu.
W sobotę są urodziny Wyszebora.

Celownik:
(komu? czemu?)
WyszeborowiMusiałam się zwierzyć Wyszeborowi.
Tego Wyszeborowi było już za wiele.
Kto wie, może Wyszeborowi wyjdzie do na dobre.
Oczywiście każdy przyzna rację Wyszeborowi.
Co tej Wyszeborowi po głowie chodzi?

Biernik:
(kogo? co?)
WyszeboraWidziałem dzisiaj Wyszebora z mojej klasy.
Patrzy na Wyszebora wyczekująco.
Spojrzałam na Wyszebora.
W Wyszebora nagle coś wstąpiło.
Spojrzał na Wyszebora z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WyszeboremWymyśliłam z Wyszeborem nową zabawę.
Obie z Wyszeborem miałyśmy ochotę skakać do góry.
Sprzątam pokój z Wyszeborem.
Weekend spędzony z Wyszeborem był przesympatyczny.
Siedzieliśmy z Wyszeborem na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WyszeborzeHipnotyzująca powieść o Wyszeborze i płatnym mordercy.
Związana jest z nią legenda o Wyszeborze.
Rozmawiam o Wyszeborze.
Chciałbym być teraz przy Wyszeborze.
A o Wyszeborze to i słowa rzec nie umiał.

Wołacz:
(hej!)
WyszeborzeHej Wyszeborze!
Wyszeborze! Wróć do mnie!
Dziękuję Wyszeborze za rozmowę!
Gdzie jesteś Wyszeborze!?
Witaj Wyszeborze!