Odmiana imienia Wulstanek przez przypadki

Wulstanek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wulstanek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wulstanka

Celownik
(komu? czemu?):Wulstankowi

Biernik
(kogo? co?):Wulstanka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wulstankiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wulstanku

Wołacz
(hej!):Wulstanku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WulstanekAutorem niniejszego tekstu jest Wulstanek.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Wulstanek.
Dopiero do mnie dotarło, że Wulstanek już tu jest.
Wulstanek odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Dobrze, że Wulstanek grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WulstankaTato Wulstanka produkował abażury.
W domu babci Wulstanka od zawsze stał stary zegar.
Przed sobą ujrzałam rękę Wulstanka.
Nie lubię Wulstanka.
Przedwczoraj były urodziny Wulstanka.

Celownik:
(komu? czemu?)
WulstankowiMama przyznała rację Wulstankowi.
Od początku próbujemy pomóc Wulstankowi.
Kto wie, może Wulstankowi wyjdzie do na dobre.
Wulstankowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Wulstankowi włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
WulstankaŚmiał się głośno, wesoło i patrzał na Wulstanka bardzo przyjaźnie.
Patrzył na Wulstanka wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Przed sesją zapytałam Wulstanka co lubi.
Chwyciła Wulstanka za rękaw płaszcza.
Spojrzał na Wulstanka i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WulstankiemW praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Wulstankiem.
Obie z Wulstankiem postawiłyśmy na zmiany.
Razem z Wulstankiem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Wulstankiem.
Rozmawiam z Wulstankiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WulstankuW powrotnej drodze myślał o Wulstanku.
Myślę o Wulstanku.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Wulstanku.
Przynajmniej tak myślał tata o Wulstanku.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Wulstanku.

Wołacz:
(hej!)
WulstankuWulstanku! Gdzie jesteś?
Dziękuję Wulstanku za rozmowę!
Cześć Wulstanku!
Dobry wieczór Wulstanku!
Hej Wulstanku!