Odmiana imienia Wszeborek przez przypadki

Wszeborek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wszeborek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wszeborka

Celownik
(komu? czemu?):Wszeborkowi

Biernik
(kogo? co?):Wszeborka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wszeborkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wszeborku

Wołacz
(hej!):Wszeborku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WszeborekNa drugie imię mam Wszeborek.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Wszeborek.
Wszeborek tego nie widzi.
Wszeborek odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Dla mnie było już jasne, ze Wszeborek umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WszeborkaDla Wszeborka ten pies jest naprawdę bezcenny.
Piszę list do Wszeborka.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Wszeborka.
Jadę do Wszeborka.
Postanowiłam zadzwonić do Wszeborka i chłopaków.

Celownik:
(komu? czemu?)
WszeborkowiMusiałam się zwierzyć Wszeborkowi.
Rozalia z troską przyglądała się Wszeborkowi.
Przyglądam się Wszeborkowi.
Powiedz wszystkim i Wszeborkowi, że nic mi nie jest.
Korzysta z okazji, by wyznać Wszeborkowi miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
WszeborkaPopatrzyłam na Wszeborka przekonana, że zacznie mówić dalej.
Spojrzał na Wszeborka z zaciekawieniem.
Przed sesją zapytałam Wszeborka co lubi.
Oszołomienie spadło teraz na Wszeborka i na moment odebrało mu wigor.
Lubię Wszeborka.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WszeborkiemPowinnam jednak pojechać z Wszeborkiem.
Siedzieliśmy z Wszeborkiem na kanapie.
Razem z Wszeborkiem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Karolina miała się spotkać z Wszeborkiem przed szkołą.
Idę na spacer z Wszeborkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WszeborkuKiedyś chciałam napisać wiersz o Wszeborku.
Artykuł o Wszeborku wywołał burzę w mediach.
Myślę o Wszeborku.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Wszeborku.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Wszeborku.

Wołacz:
(hej!)
WszeborkuWszeborku! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Wszeborku!
Wszeborku! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Wszeborku!?
Hej Wszeborku!