Odmiana imienia Wszeborcio przez przypadki

Wszeborcio imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wszeborcio

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wszeborcia

Celownik
(komu? czemu?):Wszeborciowi

Biernik
(kogo? co?):Wszeborcia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wszeborciem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wszeborciu

Wołacz
(hej!):Wszeborciu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WszeborcioDobrze, że Wszeborcio grzecznie śpi.
Jak już wiecie mam na imię Wszeborcio.
Jeśli jednak przegrasz, Wszeborcio zostaje z nami.
Mam na imię Wszeborcio.
Autorem niniejszego tekstu jest Wszeborcio.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WszeborciaW słuchawce usłyszałam głos Wszeborcia.
Tato Wszeborcia produkował abażury.
Nie ma Wszeborcia.
Tymczasem zauważyłam wpis Wszeborcia kilka dni temu.
Rozalia podeszła do Wszeborcia.

Celownik:
(komu? czemu?)
WszeborciowiDzięki Wszeborciowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Wszeborciowi oczy błyszczą.
Daję Wszeborciowi, to co najlepsze we mnie.
Coś muszę Wszeborciowi powiedzieć, stoi i czeka.
Rozalia z troską przyglądała się Wszeborciowi.

Biernik:
(kogo? co?)
WszeborciaW Wszeborcia nagle coś wstąpiło.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Wszeborcia.
Zdjęcie przesłane przez Wszeborcia.
Przyniesiona przez Wszeborcia kawa okazała się tą nieco gorszą.
Wszeborcia znalazłam w recepcji hotelu.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WszeborciemWeekend spędzony z Wszeborciem był przesympatyczny.
A sytuacja z Wszeborciem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Zostanę tu tylko z Wszeborciem i chłopakami.
Razem z Wszeborciem zrobiłyśmy obiad.
Zostaliśmy z Wszeborciem w salonie sami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WszeborciuA przecież nikt inaczej o Wszeborciu nie pisał.
Ten wiersz jest o Wszeborciu.
Wszyscy dyskutują o Wszeborciu.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Wszeborciu.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Wszeborciu.

Wołacz:
(hej!)
WszeborciuDziękuję Wszeborciu za rozmowę!
Witaj Wszeborciu!
Dobranoc Wszeborciu!
Dzień dobry Wszeborciu!
Hej Wszeborciu!