Odmiana imienia Wszebądek przez przypadki

Wszebądek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wszebądek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wszebądka

Celownik
(komu? czemu?):Wszebądkowi

Biernik
(kogo? co?):Wszebądka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wszebądkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wszebądku

Wołacz
(hej!):Wszebądku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WszebądekMa na imię Wszebądek.
Dopiero do mnie dotarło, że Wszebądek już tu jest.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Wszebądek.
Dla mnie było już jasne, ze Wszebądek umiera.
Co robi Wszebądek?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WszebądkaTata Wszebądka sam opatrzył mi nogę.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Wszebądka.
Od razu zobaczyła ich mama Wszebądka.
Póki co dodaję zdjęcia Wszebądka z wakacji.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Wszebądka.

Celownik:
(komu? czemu?)
WszebądkowiSłoik z kawą wyleciał Wszebądkowi z rąk.
Wszebądkowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Zaproponowałem Wszebądkowi dwa tematy.
Coś muszę Wszebądkowi powiedzieć, stoi i czeka.
Wszebądkowi udało się usłyszeć tylko parę słów.

Biernik:
(kogo? co?)
WszebądkaPopatrzyłam na Wszebądka przekonana, że zacznie mówić dalej.
Kacper patrzył na Wszebądka ze zdumieniem.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Wszebądka bardzo przyjaźnie.
W Wszebądka nagle coś wstąpiło.
Przeprosiłam Wszebądka i poszłam dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WszebądkiemPowinnam jednak pojechać z Wszebądkiem.
Dorota spotkała się z Wszebądkiem.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Wszebądkiem.
Weekend spędzony z Wszebądkiem był przesympatyczny.
Razem z Wszebądkiem znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WszebądkuDyskutuję o Wszebądku.
Przynajmniej tak myślał tata o Wszebądku.
To jest pieśń o Wszebądku.
Artykuł o Wszebądku wywołał burzę w mediach.
Pamiętam o Wszebądku.

Wołacz:
(hej!)
WszebądkuDziękuję Wszebądku za rozmowę!
Cześć Wszebądku!
Hej Wszebądku!
Witaj Wszebądku!
Dzień dobry Wszebądku!