Odmiana imienia Wrzesława przez przypadki

Wrzesława imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wrzesława

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wrzesławy

Celownik
(komu? czemu?):Wrzesławie

Biernik
(kogo? co?):Wrzesławę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wrzesławą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wrzesławie

Wołacz
(hej!):Wrzesławo!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WrzesławaDobrze, że Wrzesława grzecznie śpi.
Jeśli jednak przegrasz, Wrzesława zostaje z nami.
Wrzesława tego nie widzi.
Wrzesława chce pójść ze mną na spacer.
Autorem artykułu jest Wrzesława.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WrzesławyOd razu zobaczyła ich mama Wrzesławy.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Wrzesławy.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Wrzesławy.
Przez cały dzień czułam wzrok Wrzesławy na sobie.
W sobotę są urodziny Wrzesławy.

Celownik:
(komu? czemu?)
WrzesławieWrzesławie przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Oczywiście każdy przyzna rację Wrzesławie.
Chciałam szybko pochwalić się Wrzesławie.
Mama przyznała rację Wrzesławie.
Wrzesławie włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
WrzesławęPodchodzi, całuje Wrzesławę i idzie do wyjścia.
W końcu obudzili Wrzesławę, żeby ich ratował.
Pożegnali w końcu Wrzesławę i wyszli razem.
Patrzę na Wrzesławę i nic nie rozumiem.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Wrzesławę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WrzesławąOboje z Wrzesławą wybuchliśmy śmiechem.
Wczoraj wracamy z Wrzesławą od lekarza.
Razem z Wrzesławą podążyłam na górne piętro za blondynką.
Kasia z Wrzesławą mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Przez chwilę oboje z Wrzesławą patrzyli na siebie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WrzesławieMamrotał coś o Wrzesławie, gdy podtrzymywał się ściany.
Powiedz mi, co myślisz o Wrzesławie.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Wrzesławie.
Myślę o Wrzesławie.
Zapraszam na film dokumentalny o Wrzesławie.

Wołacz:
(hej!)
WrzesławoHej Wrzesławo!
Wrzesławo! Uważaj!
Dobranoc Wrzesławo!
Witaj Wrzesławo!
Cześć Wrzesławo!