Odmiana imienia Wrzesława przez przypadki

Wrzesława imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wrzesława

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wrzesławy

Celownik
(komu? czemu?):Wrzesławie

Biernik
(kogo? co?):Wrzesławę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wrzesławą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wrzesławie

Wołacz
(hej!):Wrzesławo!

Przykłady odmiany imienia Wrzesława” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Wrzesława

Dobrze, że Wrzesława grzecznie śpi.
Jeśli jednak przegrasz, Wrzesława zostaje z nami.
Wrzesława tego nie widzi.
Wrzesława chce pójść ze mną na spacer.
Autorem artykułu jest Wrzesława.

Dopełniacz (kogo? czego?): Wrzesławy

Od razu zobaczyła ich mama Wrzesławy.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Wrzesławy.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Wrzesławy.
Przez cały dzień czułam wzrok Wrzesławy na sobie.
W sobotę są urodziny Wrzesławy.

Celownik (komu? czemu?): Wrzesławie

Wrzesławie przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Oczywiście każdy przyzna rację Wrzesławie.
Chciałam szybko pochwalić się Wrzesławie.
Mama przyznała rację Wrzesławie.
Wrzesławie włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik (kogo? co?): Wrzesławę

Podchodzi, całuje Wrzesławę i idzie do wyjścia.
W końcu obudzili Wrzesławę, żeby ich ratował.
Pożegnali w końcu Wrzesławę i wyszli razem.
Patrzę na Wrzesławę i nic nie rozumiem.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Wrzesławę.

Narzędnik (z kim? z czym?): Wrzesławą

Oboje z Wrzesławą wybuchliśmy śmiechem.
Wczoraj wracamy z Wrzesławą od lekarza.
Razem z Wrzesławą podążyłam na górne piętro za blondynką.
Kasia z Wrzesławą mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Przez chwilę oboje z Wrzesławą patrzyli na siebie.

Miejscownik (o kim? o czym?): Wrzesławie

Mamrotał coś o Wrzesławie, gdy podtrzymywał się ściany.
Powiedz mi, co myślisz o Wrzesławie.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Wrzesławie.
Myślę o Wrzesławie.
Zapraszam na film dokumentalny o Wrzesławie.

Wołacz (hej!): Wrzesławo

Hej Wrzesławo!
Wrzesławo! Uważaj!
Dobranoc Wrzesławo!
Witaj Wrzesławo!
Cześć Wrzesławo!