Odmiana imienia Wrocska przez przypadki

Wrocska imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wrocska

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wrocski

Celownik
(komu? czemu?):Wrocsce

Biernik
(kogo? co?):Wrocskę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wrocską

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wrocsce

Wołacz
(hej!):Wrocsko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WrocskaJeśli jednak przegrasz, Wrocska zostaje z nami.
Wrocska nie umie grać na gitarze.
Ja i Wrocska nie wiedziałyśmy, co robić.
Za chwilę wróci Wrocska z lasu.
Dziś Wrocska ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WrocskiProsimy o pomoc dla Wrocski.
Tym razem prezentujemy wystawę Wrocski.
Dziadek Wrocski w tym czasie miał chorą rękę.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Wrocski.
Przed domem Wrocski zauważyłem wózek z dzieckiem.

Celownik:
(komu? czemu?)
WrocsceSłoik z kawą wyleciał Wrocsce z rąk.
Wrocsce udało się usłyszeć tylko parę słów.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Wrocsce.
Dzięki Wrocsce mamy kolejny artykuł po polsku.
Daję Wrocsce, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
WrocskęDoprowadził tym Wrocskę do stanu bliskiego apopleksji.
Patrzy na Wrocskę wyczekująco.
Chwyciła Wrocskę za rękaw płaszcza.
Popatrzyłam na Wrocskę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Patrzę na Wrocskę i nic nie rozumiem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WrocskąByliśmy z Wrocską na jarmarku.
Obie z Wrocską miałyśmy ochotę skakać do góry.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Wrocską.
Powinnam jednak pojechać z Wrocską.
Kasia z Wrocską mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WrocsceZwiązana jest z nią legenda o Wrocsce.
Hipnotyzująca powieść o Wrocsce i płatnym mordercy.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Wrocsce.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Wrocsce.
Nie wspomniałem na początku o Wrocsce.

Wołacz:
(hej!)
WrocskoDobranoc Wrocsko!
Witaj Wrocsko!
Dobry wieczór Wrocsko!
Wrocsko! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Wrocsko!?