Odmiana imienia Wrocisia przez przypadki

Wrocisia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wrocisia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wrocisi

Celownik
(komu? czemu?):Wrocisi

Biernik
(kogo? co?):Wrocisię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wrocisią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wrocisi

Wołacz
(hej!):Wrocisiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WrocisiaMam na imię Wrocisia.
Dobrze, że Wrocisia grzecznie śpi.
Autorem niniejszego tekstu jest Wrocisia.
Wrocisia nie umie śpiewać.
Dopiero do mnie dotarło, że Wrocisia już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WrocisiKrótki filmik przedstawiający braciszka Wrocisi.
Jadę do Wrocisi.
Prosimy o pomoc dla Wrocisi.
Serce Wrocisi stanęło na moment.
Wrocisi siedziała na podłodze oparta o ścianę.

Celownik:
(komu? czemu?)
WrocisiZszedłem z drogi Wrocisi i usiadłem w fotelu.
Słoik z kawą wyleciał Wrocisi z rąk.
Przyglądam się Wrocisi.
Rozalia z troską przyglądała się Wrocisi.
Nie wiem, co powiedzieć Wrocisi.

Biernik:
(kogo? co?)
WrocisięLubię Wrocisię.
Odprowadziłam Wrocisię do wyjścia.
Przed sesją zapytałam Wrocisię co lubi.
Widziałem dzisiaj Wrocisię z mojej klasy.
Patrzy na Wrocisię wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WrocisiąIdę na spacer z Wrocisią.
Jadę z Wrocisią na dyskotekę.
Razem z Wrocisią przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Wymyśliłam z Wrocisią nową zabawę.
Obie z Wrocisią miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WrocisiKiedyś chciałam napisać wiersz o Wrocisi.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Wrocisi.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Wrocisi.
Piszę o Wrocisi.
A o Wrocisi to i słowa rzec nie umiał.

Wołacz:
(hej!)
WrocisiuDziękuję Wrocisiu za rozmowę!
Wrocisiu! Wróć do mnie!
Hej Wrocisiu!
Cześć Wrocisiu!
Wrocisiu! Gdzie jesteś?