Odmiana imienia Wolter przez przypadki

Wolter imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wolter

Dopełniacz
(kogo? czego?):Woltera

Celownik
(komu? czemu?):Wolterowi

Biernik
(kogo? co?):Woltera

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wolterem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wolterze

Wołacz
(hej!):Wolterze!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WolterDobrze, że Wolter grzecznie śpi.
Dopiero do mnie dotarło, że Wolter już tu jest.
Wolter tego nie widzi.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Wolter.
Wolter chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WolteraRano gdy wstałem obudził mnie wrzask Woltera.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Woltera.
Dziadek Woltera w tym czasie miał chorą rękę.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Woltera.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Woltera.

Celownik:
(komu? czemu?)
WolterowiZaproponowałem Wolterowi dwa tematy.
Wolterowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Zostawiam Wolterowi karteczkę i już mnie nie ma.
Od początku próbujemy pomóc Wolterowi.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Wolterowi.

Biernik:
(kogo? co?)
WolteraPoszłam dalej i wtedy poznałam Woltera.
Spojrzał na Woltera z zaciekawieniem.
Woltera zaczęło to nieco irytować.
Woltera zaświerzbiały ręce.
Spojrzał na Woltera i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WolteremPracuję z Wolterem.
Siedzieliśmy z Wolterem na kanapie.
Zginął w pojedynku z Wolterem.
Zobacz wywiad z Wolterem oraz innymi uczestnikami finału.
Rozmawiam z Wolterem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WolterzeA przecież nikt inaczej o Wolterze nie pisał.
Na koniec parę słów o Wolterze.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Wolterze.
Nie wspomniałem na początku o Wolterze.
Kiedyś tam chciałam napisać o Wolterze.

Wołacz:
(hej!)
WolterzeDobry wieczór Wolterze!
Witaj Wolterze!
Hej Wolterze!
Cześć Wolterze!
Wolterze! Gdzie jesteś?