Odmiana imienia Wolisław przez przypadki

Wolisław imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wolisław

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wolisława

Celownik
(komu? czemu?):Wolisławowi

Biernik
(kogo? co?):Wolisława

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wolisławem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wolisławie

Wołacz
(hej!):Wolisławie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WolisławPierwszą osobą którą zobaczyłem była Wolisław.
Autorem artykułu jest Wolisław.
Na drugie imię mam Wolisław.
Ja i Wolisław nie wiedziałyśmy, co robić.
Gdzie jest Wolisław?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WolisławaJestem mamą Wolisława i jeszcze trojga innych dzieci.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Wolisława.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Wolisława.
Muszę pochwalić pomysł Wolisława.
Rodzina Wolisława zginęła w wypadku samochodowym.

Celownik:
(komu? czemu?)
WolisławowiTen nie pozostał dłużny Wolisławowi.
Oczywiście każdy przyzna rację Wolisławowi.
Co tej Wolisławowi po głowie chodzi?
Opowiadam Wolisławowi o swoich zainteresowaniach.
Dzięki Wolisławowi mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
WolisławaWolisława znalazłam w recepcji hotelu.
Widziałem dzisiaj Wolisława z mojej klasy.
Doprowadził tym Wolisława do stanu bliskiego apopleksji.
Podchodzi, całuje Wolisława i idzie do wyjścia.
Chwyciła Wolisława za rękaw płaszcza.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WolisławemZostaliśmy z Wolisławem w salonie sami.
Wymyśliłam z Wolisławem nową zabawę.
Byliśmy z Wolisławem na jarmarku.
Oboje z Wolisławem wybuchliśmy śmiechem.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Wolisławem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WolisławieDziś jeszcze powiemy sobie słówko o Wolisławie.
Nie wspomniałem na początku o Wolisławie.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Wolisławie.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Wolisławie.
To jest pieśń o Wolisławie.

Wołacz:
(hej!)
WolisławieGdzie jesteś Wolisławie!?
Dobranoc Wolisławie!
Wolisławie! Uważaj!
Hej Wolisławie!
Dobry wieczór Wolisławie!