Odmiana imienia Wiwianna przez przypadki

Wiwianna imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wiwianna

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wiwianny

Celownik
(komu? czemu?):Wiwiannie

Biernik
(kogo? co?):Wiwiannę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wiwianną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wiwiannie

Wołacz
(hej!):Wiwianno!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WiwiannaWiwianna nie umie śpiewać.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Wiwianna.
Dla mnie było już jasne, ze Wiwianna umiera.
Jak już wiecie mam na imię Wiwianna.
Wiwianna tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WiwiannyPozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Wiwianny.
Ręka Wiwianny uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Rozalia podeszła do Wiwianny.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Wiwianny.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Wiwianny.

Celownik:
(komu? czemu?)
WiwiannieDzięki Wiwiannie mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Wiwiannie przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Wiwiannie włosy stanęły dęba na głowie.
Ten nie pozostał dłużny Wiwiannie.
Zszedłem z drogi Wiwiannie i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
WiwiannęPopatrzyłam na Wiwiannę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Widzę Wiwiannę.
Spojrzała na Wiwiannę jeszcze raz.
Zdjęcie przesłane przez Wiwiannę.
Na Wiwiannę spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WiwiannąPowinnam jednak pojechać z Wiwianną.
Wieczorem z Wiwianną znowu idziemy na spacer.
Siedzieliśmy z Wiwianną na ławce w parku.
Zostanę tu tylko z Wiwianną i chłopakami.
Ja z Wiwianną coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WiwiannieWczoraj wspomniałam o Wiwiannie z moim tatą.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Wiwiannie.
Czasami myślę sobie o Wiwiannie.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Wiwiannie.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Wiwiannie.

Wołacz:
(hej!)
WiwiannoDzień dobry Wiwianno!
Witaj Wiwianno!
Cześć Wiwianno!
Dobranoc Wiwianno!
Dobry wieczór Wiwianno!