Odmiana imienia Wiwiana przez przypadki

Wiwiana imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wiwiana

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wiwiany

Celownik
(komu? czemu?):Wiwianie

Biernik
(kogo? co?):Wiwianę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wiwianą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wiwianie

Wołacz
(hej!):Wiwiano!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WiwianaWiwiana chce pójść ze mną na spacer.
Co robi Wiwiana?
Wiwiana ma katar i źle się czuje.
Wiwiana nie umie śpiewać.
Jeśli jednak przegrasz, Wiwiana zostaje z nami.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WiwianyTato Wiwiany produkował abażury.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Wiwiany.
Jadę do Wiwiany.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Wiwiany.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Wiwiany.

Celownik:
(komu? czemu?)
WiwianieCo tej Wiwianie po głowie chodzi?
Ten nie pozostał dłużny Wiwianie.
Mama przyznała rację Wiwianie.
Powiedz wszystkim i Wiwianie, że nic mi nie jest.
Proszę Wiwianie nie dokuczać!

Biernik:
(kogo? co?)
WiwianęNa Wiwianę spłynęła niewymowna ulga.
Spojrzałem znacząco na Wiwianę.
Doprowadził tym Wiwianę do stanu bliskiego apopleksji.
Spoglądam na Wiwianę.
Spojrzała na Wiwianę jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WiwianąJa z Wiwianą coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Śpiewam z Wiwianą.
Byliśmy z Wiwianą na jarmarku.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Wiwianą.
Siedzieliśmy z Wiwianą na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WiwianieI tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Wiwianie.
Mówimy tu oczywiście o Wiwianie.
No a teraz trochę więcej o Wiwianie.
Myślałam cały czas tylko o Wiwianie.
Dzisiaj chciałam napisać o Wiwianie.

Wołacz:
(hej!)
WiwianoDobry wieczór Wiwiano!
Gdzie jesteś Wiwiano!?
Wiwiano! Gdzie jesteś?
Wiwiano! Uważaj!
Cześć Wiwiano!