Odmiana imienia Witulek przez przypadki

Witulek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Witulek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Witulka

Celownik
(komu? czemu?):Witulkowi

Biernik
(kogo? co?):Witulka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Witulkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Witulku

Wołacz
(hej!):Witulku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WitulekJa i Witulek nie wiedziałyśmy, co robić.
Witulek tego nie widzi.
Witulek nie umie śpiewać.
Ma na imię Witulek.
Witulek odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WitulkaPrzedwczoraj były urodziny Witulka.
Serce Witulka stanęło na moment.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Witulka.
Nie ma Witulka.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Witulka.

Celownik:
(komu? czemu?)
WitulkowiOd początku próbujemy pomóc Witulkowi.
Witulkowi oczy błyszczą.
Przyglądam się Witulkowi.
Korzysta z okazji, by wyznać Witulkowi miłość.
Zszedłem z drogi Witulkowi i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
WitulkaPopatrzyłam na Witulka przekonana, że zacznie mówić dalej.
Lubię Witulka.
Na Witulka spłynęła niewymowna ulga.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Witulka bardzo przyjaźnie.
Doprowadził tym Witulka do stanu bliskiego apopleksji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WitulkiemPowinnam jednak pojechać z Witulkiem.
Idę na spacer z Witulkiem.
Ja z Witulkiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Witulkiem.
Byliśmy z Witulkiem na jarmarku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WitulkuPrzez chwilę pomyślałam o Witulku.
Wspominam o Witulku.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Witulku.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Witulku.
Dyskutuję o Witulku.

Wołacz:
(hej!)
WitulkuDziękuję Witulku za rozmowę!
Gdzie jesteś Witulku!?
Witulku! Uważaj!
Hej Witulku!
Dobranoc Witulku!