Odmiana imienia Witomysłek przez przypadki

Witomysłek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Witomysłek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Witomysłka

Celownik
(komu? czemu?):Witomysłkowi

Biernik
(kogo? co?):Witomysłka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Witomysłkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Witomysłku

Wołacz
(hej!):Witomysłku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WitomysłekDopiero do mnie dotarło, że Witomysłek już tu jest.
Ma na imię Witomysłek.
Witomysłek nie umie grać na gitarze.
Na drugie imię mam Witomysłek.
Witomysłek chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WitomysłkaWysyłam list do Witomysłka.
Uroda Witomysłka miała potężną moc.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Witomysłka.
Nie lubię Witomysłka.
Na korytarzu blisko pokoju Witomysłka stało kilka osób.

Celownik:
(komu? czemu?)
WitomysłkowiPrzyglądam się Witomysłkowi.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Witomysłkowi.
Rozalia z troską przyglądała się Witomysłkowi.
Daję Witomysłkowi, to co najlepsze we mnie.
Ja na pewno przekaże swój procent Witomysłkowi.

Biernik:
(kogo? co?)
WitomysłkaWidziałem dzisiaj Witomysłka z mojej klasy.
Przeprosiłam Witomysłka i poszłam dalej.
Widzę Witomysłka.
Spojrzałem znacząco na Witomysłka.
Postaram się namówić Witomysłka na spacer.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WitomysłkiemWymyśliłam z Witomysłkiem nową zabawę.
Razem z Witomysłkiem znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Wieczorem z Witomysłkiem znowu idziemy na spacer.
Śpiewam z Witomysłkiem.
Pracuję razem z Witomysłkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WitomysłkuPosiadam całą serię powieści tego autora o Witomysłku.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Witomysłku.
Mamrotał coś o Witomysłku, gdy podtrzymywał się ściany.
Przez chwilę pomyślałam o Witomysłku.
Kto dziś pamięta o Witomysłku.

Wołacz:
(hej!)
WitomysłkuHej Witomysłku!
Witomysłku! Gdzie jesteś?
Witomysłku! Wróć do mnie!
Dziękuję Witomysłku za rozmowę!
Gdzie jesteś Witomysłku!?