Odmiana imienia Witoldunia przez przypadki

Witoldunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Witoldunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Witolduni

Celownik
(komu? czemu?):Witolduni

Biernik
(kogo? co?):Witoldunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Witoldunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Witolduni

Wołacz
(hej!):Witolduniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WitolduniaDziś Witoldunia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Dopiero do mnie dotarło, że Witoldunia już tu jest.
Gdzie jest Witoldunia?
Ja i Witoldunia nie wiedziałyśmy, co robić.
Dobrze, że Witoldunia grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WitolduniNie lubię Witolduni.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Witolduni.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Witolduni.
Rodzina Witolduni zginęła w wypadku samochodowym.
Nie ma Witolduni.

Celownik:
(komu? czemu?)
WitolduniDzięki Witolduni mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Proszę Witolduni nie dokuczać!
Zaproponowałem Witolduni dwa tematy.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Witolduni coś się stało.
Ja na pewno przekaże swój procent Witolduni.

Biernik:
(kogo? co?)
WitoldunięW końcu obudzili Witoldunię, żeby ich ratował.
Przeprosiłam Witoldunię i poszłam dalej.
Patrzy na Witoldunię wyczekująco.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Witoldunię.
Widzę Witoldunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WitolduniąWczoraj wracamy z Witoldunią od lekarza.
Razem z Witoldunią znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Obie z Witoldunią miałyśmy ochotę skakać do góry.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Witoldunią.
Wieczorem z Witoldunią znowu idziemy na spacer.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WitolduniTo jest pieśń o Witolduni.
Myślał o Witolduni i o swoim życiu.
Przygotowuje książkę o Witolduni.
Hipnotyzująca powieść o Witolduni i płatnym mordercy.
W powrotnej drodze myślał o Witolduni.

Wołacz:
(hej!)
WitolduniuWitolduniu! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Witolduniu!
Witolduniu! Gdzie jesteś?
Witolduniu! Uważaj!
Cześć Witolduniu!