Odmiana imienia Wit przez przypadki

Wit imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wit

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wita

Celownik
(komu? czemu?):Witowi

Biernik
(kogo? co?):Wita

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Witem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wicie

Wołacz
(hej!):Wicie!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Witowie, Wity

Dopełniacz
(kogo? czego?):Witów

Celownik
(komu? czemu?):Witom

Biernik
(kogo? co?):Witów

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Witami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Witach

Wołacz
(hej!):Witowie, Wity!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WitAutorem niniejszego tekstu jest Wit.
Wit chce pójść ze mną na dyskotekę.
Ma na imię Wit.
Dobrze, że Wit grzecznie śpi.
Na drugie imię mam Wit.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WitaJestem mamą Wita i jeszcze trojga innych dzieci.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Wita.
Dla Wita ten pies jest naprawdę bezcenny.
Piszę list do Wita.
Szukałem linków do strony Wita.

Celownik:
(komu? czemu?)
WitowiKupiłem Witowi magnes na lodówkę.
Dzięki Witowi święta nabrały nowego wymiaru.
Tego Witowi było już za wiele.
Chciałam szybko pochwalić się Witowi.
Napisałem wiersz dzięki Witowi.

Biernik:
(kogo? co?)
WitaSpotkałam Wita w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Oszołomienie spadło teraz na Wita i na moment odebrało mu wigor.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Wita.
Spojrzałam na Wita.
Spojrzała na Wita jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WitemTym razem korespondowałam z Witem.
Karolina miała się spotkać z Witem przed szkołą.
A sytuacja z Witem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Sprzątam pokój z Witem.
Siedzieliśmy z Witem na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WicieW głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Wicie.
Teraz chcę napisać parę słów o Wicie.
Rozmawiam o Wicie.
Wszyscy dyskutują o Wicie.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Wicie.

Wołacz:
(hej!)
WicieDziękuję Wicie za rozmowę!
Witaj Wicie!
Dobry wieczór Wicie!
Gdzie jesteś Wicie!?
Wicie! Uważaj!