Odmiana imienia Wisiulka przez przypadki

Wisiulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wisiulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wisiulki

Celownik
(komu? czemu?):Wisiulce

Biernik
(kogo? co?):Wisiulkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wisiulką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wisiulce

Wołacz
(hej!):Wisiulko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WisiulkaWisiulka nie umie grać na gitarze.
Za chwilę wróci Wisiulka z lasu.
Dziś Wisiulka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Mam na imię Wisiulka.
Na drugie imię mam Wisiulka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WisiulkiDzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Wisiulki.
Zaproszenia na urodziny Wisiulki są gotowe.
Ręka Wisiulki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Wisiulki.
Zostało sto dni do narodzin Wisiulki.

Celownik:
(komu? czemu?)
WisiulceDaję Wisiulce, to co najlepsze we mnie.
Oczywiście każdy przyzna rację Wisiulce.
Kupiłem Wisiulce magnes na lodówkę.
Zostawiam Wisiulce karteczkę i już mnie nie ma.
Rozalia z troską przyglądała się Wisiulce.

Biernik:
(kogo? co?)
WisiulkęWisiulkę zaświerzbiały ręce.
Oszołomienie spadło teraz na Wisiulkę i na moment odebrało mu wigor.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Wisiulkę.
Popatrzyłam na Wisiulkę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Widziałem dzisiaj Wisiulkę z mojej klasy.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WisiulkąZobacz wywiad z Wisiulką oraz innymi uczestnikami finału.
Karolina miała się spotkać z Wisiulką przed szkołą.
Przez chwilę oboje z Wisiulką patrzyli na siebie.
Powinnam jednak pojechać z Wisiulką.
Wymyśliłam z Wisiulką nową zabawę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WisiulceTen wiersz jest o Wisiulce.
Kiedyś chciałam napisać o Wisiulce.
Powoli spełniam swoje marzenia o Wisiulce.
Dziś napiszę o Wisiulce.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Wisiulce.

Wołacz:
(hej!)
WisiulkoWisiulko! Gdzie jesteś?
Witaj Wisiulko!
Wisiulko! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Wisiulko!?
Dobry wieczór Wisiulko!