Odmiana imienia Wisławka przez przypadki

Wisławka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wisławka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wisławki

Celownik
(komu? czemu?):Wisławce

Biernik
(kogo? co?):Wisławkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wisławką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wisławce

Wołacz
(hej!):Wisławko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WisławkaMam na imię Wisławka.
Ma na imię Wisławka.
Wisławka ma katar i źle się czuje.
Co robi Wisławka?
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Wisławka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WisławkiPowiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Wisławki.
Najbardziej polubiłam ojca Wisławki.
Zbieramy na nowy wózek dla Wisławki.
Rodzina Wisławki zginęła w wypadku samochodowym.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Wisławki.

Celownik:
(komu? czemu?)
WisławceNie wiem, co powiedzieć Wisławce.
Mama przyznała rację Wisławce.
Wisławce udało się usłyszeć tylko parę słów.
Co tej Wisławce po głowie chodzi?
Rozalia z troską przyglądała się Wisławce.

Biernik:
(kogo? co?)
WisławkęSierżant wpatrywał się w Wisławkę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Zdjęcie przesłane przez Wisławkę.
Lubię Wisławkę.
Patrzę na Wisławkę i nic nie rozumiem.
Spojrzałam na Wisławkę jak dopisuje kolejne literki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WisławkąRefleksyjnie po spotkaniu z Wisławką.
Zostanę tu tylko z Wisławką i chłopakami.
Idę na spacer z Wisławką.
Kasia z Wisławką mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Siedzieliśmy z Wisławką przy basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WisławceZastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Wisławce.
Przez chwilę pomyślałam o Wisławce.
Kiedyś chciałam napisać o Wisławce.
Dzisiaj chciałam napisać o Wisławce.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Wisławce.

Wołacz:
(hej!)
WisławkoWitaj Wisławko!
Dziękuję Wisławko za rozmowę!
Hej Wisławko!
Dobry wieczór Wisławko!
Cześć Wisławko!