Odmiana imienia Wioleczka przez przypadki

Wioleczka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wioleczka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wioleczki

Celownik
(komu? czemu?):Wioleczce

Biernik
(kogo? co?):Wioleczkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wioleczką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wioleczce

Wołacz
(hej!):Wioleczko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WioleczkaDziś Wioleczka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Za chwilę wróci Wioleczka z lasu.
Jutro Wioleczka wyjdzie ze szpitala.
W domu Wioleczka często urządza rodzicom pokazy mody.
Gdzie jest Wioleczka?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WioleczkiPiszę list do Wioleczki.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Wioleczki.
Najbardziej polubiłam ojca Wioleczki.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Wioleczki.
Ręka Wioleczki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
WioleczceTego Wioleczce było już za wiele.
Ten nie pozostał dłużny Wioleczce.
Przyglądam się Wioleczce.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Wioleczce coś się stało.
Dzięki Wioleczce święta nabrały nowego wymiaru.

Biernik:
(kogo? co?)
WioleczkęPoszłam dalej i wtedy poznałam Wioleczkę.
Patrzył na Wioleczkę z pełnym zgrozy podziwem.
Na Wioleczkę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Wioleczkę.
Wioleczkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WioleczkąPracuję z Wioleczką.
Oboje z Wioleczką kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Ja z Wioleczką chcemy się przebrać za wampiry.
A sytuacja z Wioleczką rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Wioleczką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WioleczceKiedyś chciałam napisać o Wioleczce.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Wioleczce.
Wszyscy dyskutują o Wioleczce.
Przynajmniej tak myślał tata o Wioleczce.
Czasami myślę sobie o Wioleczce.

Wołacz:
(hej!)
WioleczkoCześć Wioleczko!
Gdzie jesteś Wioleczko!?
Wioleczko! Gdzie jesteś?
Wioleczko! Uważaj!
Dzień dobry Wioleczko!