Odmiana imienia Winculka przez przypadki

Winculka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Winculka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Winculki

Celownik
(komu? czemu?):Winculce

Biernik
(kogo? co?):Winculkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Winculką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Winculce

Wołacz
(hej!):Winculko!

Przykłady odmiany imienia Winculka” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Winculka

Za chwilę wróci Winculka z lasu.
Winculka ma katar i źle się czuje.
Jeśli jednak przegrasz, Winculka zostaje z nami.
Dla mnie było już jasne, ze Winculka umiera.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Winculka.

Dopełniacz (kogo? czego?): Winculki

Tata Winculki sam opatrzył mi nogę.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Winculki.
Postawa Winculki była zupełnie inna.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Winculki.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Winculki.

Celownik (komu? czemu?): Winculce

Dzięki Winculce święta nabrały nowego wymiaru.
Winculce udało się usłyszeć tylko parę słów.
Przyglądam się Winculce.
Daję Winculce, to co najlepsze we mnie.
Nie wiem, co powiedzieć Winculce.

Biernik (kogo? co?): Winculkę

Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Winculkę bardzo przyjaźnie.
Spojrzał na Winculkę i uśmiechnął się.
Spojrzał na Winculkę z zaciekawieniem.
Postaram się namówić Winculkę na spacer.
Winculkę zaczęło to nieco irytować.

Narzędnik (z kim? z czym?): Winculką

W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Winculką.
Rozmawiam z Winculką.
Siedzieliśmy z Winculką na kanapie.
Pracuję razem z Winculką.
Zginął w pojedynku z Winculką.

Miejscownik (o kim? o czym?): Winculce

Przynajmniej tak myślał tata o Winculce.
Ten wiersz jest o Winculce.
Dzisiaj chciałam napisać o Winculce.
Przygotowuje książkę o Winculce.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Winculce.

Wołacz (hej!): Winculko

Dobranoc Winculko!
Winculko! Uważaj!
Cześć Winculko!
Winculko! Wróć do mnie!
Witaj Winculko!