Odmiana imienia Winculka przez przypadki

Winculka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Winculka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Winculki

Celownik
(komu? czemu?):Winculce

Biernik
(kogo? co?):Winculkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Winculką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Winculce

Wołacz
(hej!):Winculko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WinculkaZa chwilę wróci Winculka z lasu.
Winculka ma katar i źle się czuje.
Jeśli jednak przegrasz, Winculka zostaje z nami.
Dla mnie było już jasne, ze Winculka umiera.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Winculka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WinculkiTata Winculki sam opatrzył mi nogę.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Winculki.
Postawa Winculki była zupełnie inna.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Winculki.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Winculki.

Celownik:
(komu? czemu?)
WinculceDzięki Winculce święta nabrały nowego wymiaru.
Winculce udało się usłyszeć tylko parę słów.
Przyglądam się Winculce.
Daję Winculce, to co najlepsze we mnie.
Nie wiem, co powiedzieć Winculce.

Biernik:
(kogo? co?)
WinculkęŚmiał się głośno, wesoło i patrzał na Winculkę bardzo przyjaźnie.
Spojrzał na Winculkę i uśmiechnął się.
Spojrzał na Winculkę z zaciekawieniem.
Postaram się namówić Winculkę na spacer.
Winculkę zaczęło to nieco irytować.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WinculkąW praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Winculką.
Rozmawiam z Winculką.
Siedzieliśmy z Winculką na kanapie.
Pracuję razem z Winculką.
Zginął w pojedynku z Winculką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WinculcePrzynajmniej tak myślał tata o Winculce.
Ten wiersz jest o Winculce.
Dzisiaj chciałam napisać o Winculce.
Przygotowuje książkę o Winculce.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Winculce.

Wołacz:
(hej!)
WinculkoDobranoc Winculko!
Winculko! Uważaj!
Cześć Winculko!
Winculko! Wróć do mnie!
Witaj Winculko!