Odmiana imienia Wincentka przez przypadki

Wincentka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wincentka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wincentki

Celownik
(komu? czemu?):Wincentce

Biernik
(kogo? co?):Wincentkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wincentką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wincentce

Wołacz
(hej!):Wincentko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WincentkaNa drugie imię mam Wincentka.
Jutro Wincentka wyjdzie ze szpitala.
Wincentka wraca do domu.
Dopiero do mnie dotarło, że Wincentka już tu jest.
Autorem artykułu jest Wincentka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WincentkiUroda Wincentki miała potężną moc.
Wincentki siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Zostało sto dni do narodzin Wincentki.
Jadę do Wincentki.
Na korytarzu blisko pokoju Wincentki stało kilka osób.

Celownik:
(komu? czemu?)
WincentceNapisałem wiersz dzięki Wincentce.
Musiałam się zwierzyć Wincentce.
Przyglądam się Wincentce.
Ja na pewno przekaże swój procent Wincentce.
Proszę Wincentce nie dokuczać!

Biernik:
(kogo? co?)
WincentkęPatrzę na Wincentkę i nic nie rozumiem.
Zdjęcie przesłane przez Wincentkę.
Spojrzałam na Wincentkę.
Przed sesją zapytałam Wincentkę co lubi.
Wincentkę znalazłam w recepcji hotelu.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WincentkąKasia z Wincentką mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Zostanę tu tylko z Wincentką i chłopakami.
Sprzątam pokój z Wincentką.
Razem z Wincentką przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Zostaliśmy z Wincentką w salonie sami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WincentceNa koniec parę słów o Wincentce.
Piszę o Wincentce.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Wincentce.
Mamrotał coś o Wincentce, gdy podtrzymywał się ściany.
To jest pieśń o Wincentce.

Wołacz:
(hej!)
WincentkoWincentko! Uważaj!
Cześć Wincentko!
Dobry wieczór Wincentko!
Dzień dobry Wincentko!
Dziękuję Wincentko za rozmowę!