Odmiana imienia Wilma przez przypadki

Wilma imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wilma

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wilmy

Celownik
(komu? czemu?):Wilmie

Biernik
(kogo? co?):Wilmę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wilmą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wilmie

Wołacz
(hej!):Wilmo!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WilmaAutorem artykułu jest Wilma.
Za chwilę wróci Wilma z lasu.
Co robi Wilma?
Jak już wiecie mam na imię Wilma.
Jutro Wilma wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WilmySpecjalnością Wilmy jest jazda na koniu.
Na korytarzu blisko pokoju Wilmy stało kilka osób.
Rodzina Wilmy wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Ręka Wilmy uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Wilmy.

Celownik:
(komu? czemu?)
WilmieJa na pewno przekaże swój procent Wilmie.
Powiedz wszystkim i Wilmie, że nic mi nie jest.
Ten nie pozostał dłużny Wilmie.
Tego Wilmie było już za wiele.
Musiałam się zwierzyć Wilmie.

Biernik:
(kogo? co?)
WilmęPatrzy na Wilmę wyczekująco.
Patrzę na Wilmę i nic nie rozumiem.
Chwyciła Wilmę za rękaw płaszcza.
Wilmę znalazłam w recepcji hotelu.
Oszołomienie spadło teraz na Wilmę i na moment odebrało mu wigor.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WilmąObie z Wilmą miałyśmy ochotę skakać do góry.
Kasia z Wilmą mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Wilmą.
Zostaliśmy z Wilmą w salonie sami.
Karolina miała się spotkać z Wilmą przed szkołą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WilmieDobrze, że wspomniałeś o Wilmie.
Piszę o Wilmie.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Wilmie.
Bardzo fajny blog o Wilmie.
Na koniec parę słów o Wilmie.

Wołacz:
(hej!)
WilmoDobry wieczór Wilmo!
Wilmo! Uważaj!
Gdzie jesteś Wilmo!?
Dobranoc Wilmo!
Dziękuję Wilmo za rozmowę!