Odmiana imienia Wilkomirek przez przypadki

Wilkomirek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wilkomirek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wilkomirku

Celownik
(komu? czemu?):

Biernik
(kogo? co?):

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wilkomirku

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wilkomirkiem

Wołacz
(hej!):!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WilkomirekW domu Wilkomirek często urządza rodzicom pokazy mody.
Autorem niniejszego tekstu jest Wilkomirek.
Na drugie imię mam Wilkomirek.
Jutro Wilkomirek wyjdzie ze szpitala.
Dobrze, że Wilkomirek grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WilkomirkuTata Wilkomirku sam opatrzył mi nogę.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Wilkomirku.
Przyglądałam się dłoniom Wilkomirku.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Wilkomirku.
Rodzina Wilkomirku zginęła w wypadku samochodowym.

Celownik:
(komu? czemu?)
Zszedłem z drogi i usiadłem w fotelu.
oczy błyszczą.
Tego było już za wiele.
Słoik z kawą wyleciał z rąk.
Zaproponowałem dwa tematy.

Biernik:
(kogo? co?)
Patrzy na wyczekująco.
Przed sesją zapytałam co lubi.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym .
Widzę .
Spojrzał na z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WilkomirkuObie z Wilkomirku miałyśmy ochotę skakać do góry.
Razem z Wilkomirku przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Przez chwilę oboje z Wilkomirku patrzyli na siebie.
Wieczorem z Wilkomirku znowu idziemy na spacer.
Siedzieliśmy z Wilkomirku na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WilkomirkiemPamiętam o Wilkomirkiem.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Wilkomirkiem.
Przy Wilkomirkiem zapomniałem o wszystkim.
Przygotowuje książkę o Wilkomirkiem.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Wilkomirkiem.

Wołacz:
(hej!)
Dzień dobry !
! Gdzie jesteś?
! Wróć do mnie!
Dobry wieczór !
! Uważaj!