Odmiana imienia Wiliamek przez przypadki

Wiliamek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wiliamek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wiliamka

Celownik
(komu? czemu?):Wiliamkowi

Biernik
(kogo? co?):Wiliamka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wiliamkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wiliamku

Wołacz
(hej!):Wiliamku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WiliamekWiliamek tego nie widzi.
Ja i Wiliamek nie wiedziałyśmy, co robić.
Na drugie imię mam Wiliamek.
Autorem niniejszego tekstu jest Wiliamek.
W domu Wiliamek często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WiliamkaSzukałem linków do strony Wiliamka.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Wiliamka.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Wiliamka słychać.
Tata Wiliamka poszedł otworzyć drzwi.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Wiliamka.

Celownik:
(komu? czemu?)
WiliamkowiPowiedz wszystkim i Wiliamkowi, że nic mi nie jest.
Rozalia z troską przyglądała się Wiliamkowi.
Słoik z kawą wyleciał Wiliamkowi z rąk.
Ten nie pozostał dłużny Wiliamkowi.
Napisałem wiersz dzięki Wiliamkowi.

Biernik:
(kogo? co?)
WiliamkaŚmiał się głośno, wesoło i patrzał na Wiliamka bardzo przyjaźnie.
Przed sesją zapytałam Wiliamka co lubi.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Wiliamka.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Wiliamka.
Spojrzał na Wiliamka i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WiliamkiemW praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Wiliamkiem.
Razem z Wiliamkiem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
A sytuacja z Wiliamkiem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Pracuję z Wiliamkiem.
Rozmawiam z Wiliamkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WiliamkuNa naszym portalu dowiesz się wszystkiego o Wiliamku.
Dyskutuję o Wiliamku.
Mowa oczywiście o Wiliamku.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Wiliamku.
Mówimy tu oczywiście o Wiliamku.

Wołacz:
(hej!)
WiliamkuWiliamku! Uważaj!
Wiliamku! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Wiliamku!?
Dziękuję Wiliamku za rozmowę!
Cześć Wiliamku!