Odmiana imienia Wiktuśka przez przypadki

Wiktuśka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wiktuśka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wiktuśki

Celownik
(komu? czemu?):Wiktuśce

Biernik
(kogo? co?):Wiktuśkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wiktuśką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wiktuśce

Wołacz
(hej!):Wiktuśko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WiktuśkaMoje drugie imię to właśnie Wiktuśka.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Wiktuśka.
Dziś Wiktuśka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Wiktuśka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Wiktuśka chce pójść ze mną na spacer.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WiktuśkiTymczasem zauważyłam wpis Wiktuśki kilka dni temu.
Tato Wiktuśki produkował abażury.
Szkoda że Wiktuśki prawie że w ogóle nie ma.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Wiktuśki.
Jestem mamą Wiktuśki i jeszcze trojga innych dzieci.

Celownik:
(komu? czemu?)
WiktuśceOddaję Wiktuśce list.
Ja na pewno przekaże swój procent Wiktuśce.
Wiktuśce przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Wiktuśce.
Tym razem nie damy Wiktuśce dojść do głosu.

Biernik:
(kogo? co?)
WiktuśkęPodchodzi, całuje Wiktuśkę i idzie do wyjścia.
Spojrzałam na Wiktuśkę jak dopisuje kolejne literki.
Patrzył na Wiktuśkę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Pożegnali w końcu Wiktuśkę i wyszli razem.
Spojrzała na Wiktuśkę jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WiktuśkąOboje z Wiktuśką wybuchliśmy śmiechem.
Siedzieliśmy z Wiktuśką przy basenie.
Obie z Wiktuśką postawiłyśmy na zmiany.
Razem z Wiktuśką podążyłam na górne piętro za blondynką.
Siedzieliśmy z Wiktuśką na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WiktuśceŚpiewam o Wiktuśce.
Dzisiaj chciałam napisać o Wiktuśce.
Czasami myślę sobie o Wiktuśce.
Wczoraj wspomniałam o Wiktuśce z moim tatą.
Dyskutuję o Wiktuśce.

Wołacz:
(hej!)
WiktuśkoDzień dobry Wiktuśko!
Dziękuję Wiktuśko za rozmowę!
Hej Wiktuśko!
Witaj Wiktuśko!
Wiktuśko! Gdzie jesteś?