Odmiana imienia Wiktorynka przez przypadki

Wiktorynka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wiktorynka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wiktorynki

Celownik
(komu? czemu?):Wiktorynce

Biernik
(kogo? co?):Wiktorynkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wiktorynką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wiktorynce

Wołacz
(hej!):Wiktorynko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WiktorynkaWiktorynka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Za chwilę wróci Wiktorynka z lasu.
Wiktorynka nie umie grać na gitarze.
Moje drugie imię to właśnie Wiktorynka.
Wiktorynka wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WiktorynkiLampion z dyni zrobiony na prośbę Wiktorynki.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Wiktorynki.
Tata Wiktorynki sam opatrzył mi nogę.
Jadę do Wiktorynki.
Rodzina Wiktorynki zginęła w wypadku samochodowym.

Celownik:
(komu? czemu?)
WiktorynceMam nadzieję, że Wiktorynce również się podoba.
Oddaję Wiktorynce list.
Zostawiam Wiktorynce karteczkę i już mnie nie ma.
Dzięki Wiktorynce mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Przyglądam się Wiktorynce.

Biernik:
(kogo? co?)
WiktorynkęPrzed wejściem spotkaliśmy Wiktorynkę.
Nieśmiało gładzi Wiktorynkę po włosach.
Widzę Wiktorynkę.
Spojrzała na Wiktorynkę jeszcze raz.
Popatrzyłam na Wiktorynkę przekonana, że zacznie mówić dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WiktorynkąRazem z Wiktorynką wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Ja z Wiktorynką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Wieczorem z Wiktorynką znowu idziemy na spacer.
Siedzieliśmy z Wiktorynką na ławce w parku.
Powinnam jednak pojechać z Wiktorynką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WiktorynceNa pewno słyszałyście o Wiktorynce.
Myślał o Wiktorynce i o swoim życiu.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Wiktorynce.
Dobrze, że wspomniałeś o Wiktorynce.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Wiktorynce.

Wołacz:
(hej!)
WiktorynkoDobranoc Wiktorynko!
Gdzie jesteś Wiktorynko!?
Dziękuję Wiktorynko za rozmowę!
Cześć Wiktorynko!
Witaj Wiktorynko!