Odmiana imienia Wiktorynek przez przypadki

Wiktorynek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wiktorynek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wiktorynka

Celownik
(komu? czemu?):Wiktorynkowi

Biernik
(kogo? co?):Wiktorynka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wiktorynkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wiktorynku

Wołacz
(hej!):Wiktorynku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WiktorynekWiktorynek chce pójść ze mną na spacer.
Wiktorynek nie umie śpiewać.
Jak już wiecie mam na imię Wiktorynek.
W domu Wiktorynek często urządza rodzicom pokazy mody.
Dziś Wiktorynek ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WiktorynkaNajbardziej polubiłam ojca Wiktorynka.
Rodzina Wiktorynka wyprowadziła się.
Nie lubię Wiktorynka.
Postanowiłam zadzwonić do Wiktorynka i chłopaków.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Wiktorynka.

Celownik:
(komu? czemu?)
WiktorynkowiCoś muszę Wiktorynkowi powiedzieć, stoi i czeka.
Kupiłem Wiktorynkowi magnes na lodówkę.
Opowiedziałam Wiktorynkowi o przykrości która mnie spotkała.
Zostawiam Wiktorynkowi karteczkę i już mnie nie ma.
Mama przyznała rację Wiktorynkowi.

Biernik:
(kogo? co?)
WiktorynkaPrzed sesją zapytałam Wiktorynka co lubi.
Pożegnali w końcu Wiktorynka i wyszli razem.
Odprowadziłam Wiktorynka do wyjścia.
Spojrzał na Wiktorynka i uśmiechnął się.
Spojrzałem znacząco na Wiktorynka.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WiktorynkiemRazem z Wiktorynkiem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Razem z Wiktorynkiem podążyłam na górne piętro za blondynką.
Jadę z Wiktorynkiem na dyskotekę.
Rozmawiam z Wiktorynkiem.
Śpiewam z Wiktorynkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WiktorynkuMamrotał coś o Wiktorynku, gdy podtrzymywał się ściany.
Bardzo fajny blog o Wiktorynku.
Kiedyś chciałam napisać o Wiktorynku.
To jest pieśń o Wiktorynku.
Pamiętam o Wiktorynku.

Wołacz:
(hej!)
WiktorynkuDobranoc Wiktorynku!
Wiktorynku! Wróć do mnie!
Dziękuję Wiktorynku za rozmowę!
Hej Wiktorynku!
Gdzie jesteś Wiktorynku!?