Odmiana imienia Wiesławek przez przypadki

Wiesławek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wiesławek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wiesławka

Celownik
(komu? czemu?):Wiesławkowi

Biernik
(kogo? co?):Wiesławka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wiesławkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wiesławku

Wołacz
(hej!):Wiesławku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WiesławekMa na imię Wiesławek.
Jak już wiecie mam na imię Wiesławek.
Co robi Wiesławek?
Dziś Wiesławek ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Jeśli jednak przegrasz, Wiesławek zostaje z nami.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WiesławkaByłam z nimi dziś na imieninach u cioci Wiesławka.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Wiesławka.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Wiesławka.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Wiesławka.
Na korytarzu blisko pokoju Wiesławka stało kilka osób.

Celownik:
(komu? czemu?)
WiesławkowiZerwał jabłko i podał je Wiesławkowi.
Korzysta z okazji, by wyznać Wiesławkowi miłość.
Od początku próbujemy pomóc Wiesławkowi.
Co tej Wiesławkowi po głowie chodzi?
Słoik z kawą wyleciał Wiesławkowi z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
WiesławkaWidziałem dzisiaj Wiesławka z mojej klasy.
Wiesławka zaczęło to nieco irytować.
Wiesławka natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Lubię Wiesławka.
Przyniesiona przez Wiesławka kawa okazała się tą nieco gorszą.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WiesławkiemWymyśliłam z Wiesławkiem nową zabawę.
Zginął w pojedynku z Wiesławkiem.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Wiesławkiem.
Idę na spacer z Wiesławkiem.
Razem z Wiesławkiem zrobiłyśmy obiad.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WiesławkuAnna sama już nie wie, co myśleć o Wiesławku.
Związana jest z nią legenda o Wiesławku.
Kilka słów od autora materiału o Wiesławku.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Wiesławku.
Myślał o Wiesławku i o swoim życiu.

Wołacz:
(hej!)
WiesławkuWiesławku! Wróć do mnie!
Dzień dobry Wiesławku!
Wiesławku! Uważaj!
Wiesławku! Gdzie jesteś?
Witaj Wiesławku!