Odmiana imienia Wierosia przez przypadki

Wierosia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wierosia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wierosi

Celownik
(komu? czemu?):Wierosi

Biernik
(kogo? co?):Wierosię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wierosią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wierosi

Wołacz
(hej!):Wierosiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WierosiaWierosia nie umie śpiewać.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Wierosia.
Jak już wiecie mam na imię Wierosia.
Wierosia nie umie grać na gitarze.
Wierosia tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WierosiW domu babci Wierosi od zawsze stał stary zegar.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Wierosi.
Rodzina Wierosi wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Postanowiłam zadzwonić do Wierosi i chłopaków.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Wierosi.

Celownik:
(komu? czemu?)
WierosiZaproponowałem Wierosi dwa tematy.
Wierosi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Napisałem wiersz dzięki Wierosi.
Opowiedziałam Wierosi o przykrości która mnie spotkała.
Zszedłem z drogi Wierosi i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
WierosięWierosię natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Spojrzał na Wierosię i uśmiechnął się.
Spojrzałam na Wierosię.
Postaram się namówić Wierosię na spacer.
Podchodzi, całuje Wierosię i idzie do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WierosiąZakończyliśmy edycję kwietniową z Wierosią.
Rozmawiam z Wierosią.
Sprzątam pokój z Wierosią.
Pracuję razem z Wierosią.
Oboje z Wierosią wybuchliśmy śmiechem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WierosiPomyśl nad tym, co napisałam ci o Wierosi.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Wierosi.
Myślę o Wierosi.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Wierosi.
Marzę o Wierosi.

Wołacz:
(hej!)
WierosiuHej Wierosiu!
Witaj Wierosiu!
Gdzie jesteś Wierosiu!?
Dzień dobry Wierosiu!
Wierosiu! Wróć do mnie!