Odmiana imienia Wieńczysław przez przypadki

Wieńczysław imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wieńczysław

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wieńczysława

Celownik
(komu? czemu?):Wieńczysławowi

Biernik
(kogo? co?):Wieńczysława

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wieńczysławem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wieńczysławie

Wołacz
(hej!):Wieńczysławie!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Wieńczysławowie, Wieńczysławy

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wieńczysławów

Celownik
(komu? czemu?):Wieńczysławom

Biernik
(kogo? co?):Wieńczysławów

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wieńczysławami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wieńczysławach

Wołacz
(hej!):Wieńczysławowie, Wieńczysławy!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WieńczysławDziś dowiedziałam się, że ma na imię Wieńczysław.
Gdzie jest Wieńczysław?
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Wieńczysław.
Autorem artykułu jest Wieńczysław.
Dziś Wieńczysław ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WieńczysławaPiszę list do Wieńczysława.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Wieńczysława.
Wieńczysława siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Na korytarzu blisko pokoju Wieńczysława stało kilka osób.
Wysyłam list do Wieńczysława.

Celownik:
(komu? czemu?)
WieńczysławowiOczywiście każdy przyzna rację Wieńczysławowi.
Wieńczysławowi oczy błyszczą.
Zerwał jabłko i podał je Wieńczysławowi.
Wieńczysławowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Zostawiam Wieńczysławowi karteczkę i już mnie nie ma.

Biernik:
(kogo? co?)
WieńczysławaObserwuję Wieńczysława bardzo uważnie.
Popatrzyłam na Wieńczysława przekonana, że zacznie mówić dalej.
Wieńczysława natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Doprowadził tym Wieńczysława do stanu bliskiego apopleksji.
Przyniesiona przez Wieńczysława kawa okazała się tą nieco gorszą.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WieńczysławemJadę na wycieczkę razem z Wieńczysławem.
Powinnam jednak pojechać z Wieńczysławem.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Wieńczysławem.
Byliśmy z Wieńczysławem na jarmarku.
Razem z Wieńczysławem zrobiłyśmy obiad.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WieńczysławieTen wiersz jest o Wieńczysławie.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Wieńczysławie.
A o Wieńczysławie to i słowa rzec nie umiał.
A przecież nikt inaczej o Wieńczysławie nie pisał.
No a teraz trochę więcej o Wieńczysławie.

Wołacz:
(hej!)
WieńczysławieCześć Wieńczysławie!
Wieńczysławie! Wróć do mnie!
Dobranoc Wieńczysławie!
Wieńczysławie! Gdzie jesteś?
Wieńczysławie! Uważaj!