Odmiana imienia Więcławka przez przypadki

Więcławka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Więcławka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Więcławki

Celownik
(komu? czemu?):Więcławce

Biernik
(kogo? co?):Więcławkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Więcławką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Więcławce

Wołacz
(hej!):Więcławko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WięcławkaWięcławka chce pójść ze mną na spacer.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Więcławka.
Za chwilę wróci Więcławka z lasu.
Mam na imię Więcławka.
Autorem niniejszego tekstu jest Więcławka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WięcławkiPiszę list do Więcławki.
Wysyłam list do Więcławki.
Uroda Więcławki miała potężną moc.
Zaproszenia na urodziny Więcławki są gotowe.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Więcławki.

Celownik:
(komu? czemu?)
WięcławceKupiłem Więcławce magnes na lodówkę.
Nie wiem, co powiedzieć Więcławce.
Daję Więcławce, to co najlepsze we mnie.
Co tej Więcławce po głowie chodzi?
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Więcławce.

Biernik:
(kogo? co?)
WięcławkęWięcławkę zaczęło to nieco irytować.
Pożegnali w końcu Więcławkę i wyszli razem.
Spotkałam Więcławkę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Popatrzyłam na Więcławkę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Spojrzałam na Więcławkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WięcławkąZginął w pojedynku z Więcławką.
Razem z Więcławką podążyłam na górne piętro za blondynką.
Tym razem korespondowałam z Więcławką.
Powinnam jednak pojechać z Więcławką.
Sprzątam pokój z Więcławką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WięcławceWtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Więcławce.
Pamiętajmy o Więcławce i jej rodzinie.
Na pewno słyszałyście o Więcławce.
Związana jest z nią legenda o Więcławce.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Więcławce.

Wołacz:
(hej!)
WięcławkoWięcławko! Uważaj!
Dzień dobry Więcławko!
Hej Więcławko!
Dobry wieczór Więcławko!
Więcławko! Gdzie jesteś?