Odmiana imienia Weronia przez przypadki

Weronia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Weronia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Weroni

Celownik
(komu? czemu?):Weroni

Biernik
(kogo? co?):Weronię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Weronią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Weroni

Wołacz
(hej!):Weroniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WeroniaDziś dowiedziałam się, że ma na imię Weronia.
Jutro Weronia wyjdzie ze szpitala.
Weronia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Autorem niniejszego tekstu jest Weronia.
Ja i Weronia nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WeroniSpecjalnością Weroni jest jazda na koniu.
Postanowiłam zadzwonić do Weroni i chłopaków.
W domu babci Weroni od zawsze stał stary zegar.
Przed sobą ujrzałam rękę Weroni.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Weroni.

Celownik:
(komu? czemu?)
WeroniMam nadzieję, że Weroni również się podoba.
Kupiłem Weroni magnes na lodówkę.
Słoik z kawą wyleciał Weroni z rąk.
Ten nie pozostał dłużny Weroni.
Zaproponowałem Weroni dwa tematy.

Biernik:
(kogo? co?)
WeronięSpojrzałam na Weronię jak dopisuje kolejne literki.
Spojrzał na Weronię i uśmiechnął się.
Oszołomienie spadło teraz na Weronię i na moment odebrało mu wigor.
Kawę kupioną przez Weronię wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Patrzył na Weronię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WeroniąSiedzieliśmy z Weronią przy basenie.
Rozmawiam z Weronią.
Karolina miała się spotkać z Weronią przed szkołą.
Dwa dni temu miałam z Weronią śmieszną przygodę.
Obie z Weronią postawiłyśmy na zmiany.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WeroniW głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Weroni.
Kilka słów od autora materiału o Weroni.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Weroni.
Na koniec parę słów o Weroni.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Weroni.

Wołacz:
(hej!)
WeroniuWeroniu! Uważaj!
Dobranoc Weroniu!
Hej Weroniu!
Weroniu! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Weroniu!