Odmiana imienia Weroncia przez przypadki

Weroncia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Weroncia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Weronci

Celownik
(komu? czemu?):Weronci

Biernik
(kogo? co?):Weroncię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Weroncią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Weronci

Wołacz
(hej!):Weronciu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WeronciaJa i Weroncia nie wiedziałyśmy, co robić.
Autorem niniejszego tekstu jest Weroncia.
Ma na imię Weroncia.
Dopiero do mnie dotarło, że Weroncia już tu jest.
Weroncia nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WeronciNa korytarzu blisko pokoju Weronci stało kilka osób.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Weronci.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Weronci.
Tymczasem zauważyłam wpis Weronci kilka dni temu.
Przed domem Weronci zauważyłem wózek z dzieckiem.

Celownik:
(komu? czemu?)
WeronciCoś muszę Weronci powiedzieć, stoi i czeka.
Co tej Weronci po głowie chodzi?
Kto wie, może Weronci wyjdzie do na dobre.
Weronci wpadły w ucho słowa piosenki.
Słoik z kawą wyleciał Weronci z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
WeroncięLubię Weroncię.
Doprowadził tym Weroncię do stanu bliskiego apopleksji.
W Weroncię nagle coś wstąpiło.
Weroncię natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Przeprosiłam Weroncię i poszłam dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WeronciąIdę na spacer z Weroncią.
Byliśmy z Weroncią na jarmarku.
Weekend spędzony z Weroncią był przesympatyczny.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Weroncią.
Razem z Weroncią znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WeronciŚpiewam o Weronci.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Weronci.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Weronci.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Weronci.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Weronci.

Wołacz:
(hej!)
WeronciuDziękuję Weronciu za rozmowę!
Dzień dobry Weronciu!
Weronciu! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Weronciu!?
Weronciu! Uważaj!